Yazılır ki: Filan oğlu filan, ikrarının her yönü ile caiz olduğu bir sırada ikrar edip, filan oğlu filana karşı "onun küçük oğlu fila­nı, beş yaşında iken sünet eylediğini, süneti babasından izinsiz yap­tığını, ustura ile haşefesini kestiğini, bu uzvunun menfaatinin yok olduğunu ve eski haline dönmesine de imkan kalmadığını; çocuğun idrarını tutamadığını ve bu hususta bilir kişi olan cerrahların ittifak eylediğini; mevcut bu işten dolayı, tam diyet gerektiğim ve onu istediğini" diye iddiada bulunur; iddia olunan şahıs da, hâkimin hu­zurunda bunları ikrar edip, vasfedilen menfaatin kendi fiili ile zail olduğunu inkâr ederek, başka sebeblerden zail olduğunu" söyler ve aralarında da'vâ uzayıp; baba, iddiasını isbattan âciz kalır ve "böy­le devam etmektense, sulh olmak daha hayırlıdır." diyerek araların­da anlaşma yapıp; baba babalık velâyetiyle, şu kadar hâlis, yeni, gü­müş dirheme sulh olursa; artık o küçüğün, bu sulhdan sonra, da'vâ-lıya karşı yapacağı bir şey kalmaz. Az veya çok husûmet de kalmaz, îddia olunan şahıs da bunu kabul ederse, mes'ele hal edilmiş olur ve böylece yazılır. Zehıyre'de de böyledir. [195]