İmâmı Azam Ebû Hanîfe (R.A.) : «İsüskâ'da (=yağmur duasında) cemaatle kılınacak, sünnet bir namaz yoktur.» demiştir. Hidâye'de de böyledir.

İstiska'da hutbe okumak da yoktur. İstiska, ancak dua ve istiğfardır. Fakat, istiska'da namaz kılmakta da bir beis yoktur. Ze-hıyre'de de böyledir.

İmâmı A'zam Ebû Hanife (R.A.)'ye göre, istiska namazın­da, cübbeyi ters çevirmek de yoktur. Tebyîn'de de böyledir.

Ebû Yûsuf ve İmâm Muhanuned (R.A.)  : «îstiska'da, ce­maat, imâmla birlikte çıkar ve iki rek'at namazı   imam, cemaatlf beraber, açıktan okumak suretiyle kılar.» denıişüerdir. Muzmarât' ta da böyledir.

Bu namazda, birinci rek'atte «Sebbihisme Rabbt kel - a'Iâ» sûresini, ikinci rek'atte de «Hel etâke hadlsü'l - ğâsiyeh»   suresini okumak daha fedaidir. Aynî'de de böyledir.

îstiska namazından sonra, ayakta olarak iki hutbe okunur. Hatip yönünü cemaate çevirir. Yerde durur; minbere çıkmaz.

Hatip, iki hutbe arasında biraz oturur. Fakat, hatip dilerse, tek bir hutbe de okuyabilir. Cenâb-ı Hakka dua eder; teşbihte bulunur ve mü'min erkekler mü'min kadınlar için istiğfarda bulunur. lîâ-tip- yayına dayanır; hutbe okumak için ileri geçince, cubbesini ters çevirir. Bu, İmâm Muhanuned (R.A.) 'in kavlidir, fetva da bu kavle göredir. Muzmarât'ta da böyledir.

Imâm'ın, cubbesini ters çevirmesinin şekli : Eğer, imâmın üzerinde ridâ varsa ve bu ridâ dört köşeli ise, imâm bunun altını üstüne, üstünü altına çevirir. Eğer ridâ, nıüdevver t = yuvarlak) ise, imâm, bunun sağını soluna, solunu sağma çevirir. Fakat, bu durumda cemaat, ridâlarım çevirmezler. Muhıyt'te, Kâfî'de, Sirâcü'l Vehhâc'da ve Tuhfe'de de böyledir.

İmâm hutbeyi bitirince, arkasını cemaate ve yönünü kıbleye dö­ner. Hutbe'de de, duada da, imâm, ayakta olarak; cemaat de otur­dukları yerde dua ve istiğfarda bulunurlar. Tekrar istiğfar ve tev-be ederler.

Dua esnasında, ellerini semaya doğru kaldırırlar. Güzel olan bu­dur. Fakat, ellerini bu duada semaya doğru kaldırmasalar da olur. Şahadet parmaklan ile işaret etmek ve böylece cemaatin ellerini kaldırmış olmaları da güzeldir. Çünkü, duada, sünnet olan, elleri aç­maktır. İMuzmarât'ta da böyeldir.

İstiskâ hutbesi okunurken, cemaat susar ve hutbeyi din- * ler. Muhıyt'te de böyledir.

îstiska'da, imâmın cemaatle birlikte, üst üate üç gün dua­ya çıkmaları müstehaptır. Zâd'da da böyledir.

Ekseriyet, bu «üç gün üst üste çıkma» yi nakletmemiştir.

İmâm, istiska duası için, minbere çıkmaz.

Yağmur duasına çıkan cemaat,.yaya olarak ve eski elbisalerini giyerek çıkarlar. Veya yıkanmış elbiselerini veya yamalı elbiselerini giyerler. Bunları, Aziz ve Celil olan AUahû Teâlâ'ya karşı tevazu', huşu ve tezellül maksadı ile yaparlar. Yağmur duasına, boyunları büyük bir vaziyette çıkarlar. Ve, yağmur duasına çıkmadan önce, sadaka dağıtılır. Zahîriyye'de de böyledir.

Tecrîd'de : «Cemaat, yağmur duasına çıkmayacak olursa, imâm, onlara, çıkmalarım emreder. Cemaatın, yağmur duasına, imâmdan izin almadan çıkmaları da caizdir.
Zimmîler, müslümanÜarla birlikte, yağmur duasına çıkamazlar. 0    Şayet,, zimmîler kendi başlarına, klişelerinde veya  havra­ların da yağmur duası yaparlar veya bu maksatla sahraya çıkarlarsa, bun mani olunmaz. Aynî'de de böyledir.

Yağmur duası, ancak derelerin bulunmadığı, nehirlerin ol­madığı, kuyuların yok olduğu yerlerde yapılır. Bunlar bulunur fakat ihtiyaca kafi gelmezse, yine yağmur duasına çıkılabilir.
Fakat, dereleri, nehirleri ve kuyuları bulunup, bunların ihtiyaca kafi geldiği yerlerde, yağmur duasına çıkılmaz. Çünkü, yağmur du­ası, ancak şiddetli ihtiyaç ve zaruret zamanlarında yapılır. Muhıyt'te de böyledir. [21]