Teyemmüm, namaz niyetiyle veya tilâvet secdesi niyetiyle caiz olur.

O halde muteber olan, ancak taharet ile sahîh olan maksûd ibâdete niyetle teyemmüm etmektir. Hattâ, bir kimse su bulunmadığı vakit­te, mescide girmek için veya ezan okumak için veya ikâmet etmek için teyemmüm etse, o teyemmüm ile namaz edâ edilmez.

Teyemmümde niyet şart kılınınca, kâfirin teyemmümü geçersiz olur, abdesti geçersiz olmaz. Çünkü kâfir niyet için ehil değildir. Ama abdeste niyet şart değildir. Şu halde, kâfir niyetsiz abdest alıp İslâm'a gelse, o abdest ile namaz caiz olur.

Teyemmüm, iki darbla (vuruşla) caiz olur. Her ne kadar o iki elde toz olmasa da, murâd olan, yer üzerine vurulan iki ellerdir. Şayet o iki darb, teyemmüm eden kimsenin yüzünü ve dirsekleriyle beraber iki ellerini ve kollarını kaplarsa caiz olur. Eğer kaplamayıp az bir şey geri kalırsa, caiz olmaz. Ancak, eğer iki darb (vuruş) kaplamazsa, toz ile kaplanılmış olmak için, veya toz olmasa da yer üzerine vurulan el ile kaplanılmış olmak için üçüncü darb lâzım gelir.
. Bu sözün üzerine Sadr'uş-Şeria' (Rh.A.) mn : Bundan sonra, şa­yet toz parmaklarının aralığına girmedi ise, o kimsenin parmaklarını hilâllemesi lâzımdır. Bu durumda parmaklarını hilâllemek için, üçüncü darbeye muhtaç olur, sözüne vârid olan itiraz bizim sözümüze vârid olmaz. Zira; Sadr*uş-Şerîa' (Rh.A.) nın sözü, tozun şart olmasını ge­rektirir. Halbuki musannif, teyemmümü açıkladıktan sonra, «her ne kadar o İki eîde toz olmasa da» demiştir. Artık, gerisini sen düşün! [107]