Sığır ile cânuısun nisabı otuzdur. Musannifin, sığır ile câmûsun ikisini bir araya toplamasının sebebi, ikisinin arasında fark olmadığı içindir. Hattâ Fukahâ, sığır (bakar) lafzı ikisini de içine alır, demiş­lerdir. Otuzdan aşağı olanda sadaka [9] yoktur.
Sığırın zekâtı : Otuzda, bir tebî'dir. Tebî' : Üzerine bir yıl tamâm olan tosundur. Veya bir tebîa'dır, yâni bir yıllık bir dişi danadır. Sığır ve câmûs, kırka tamâm olduğu zaman zekâtı bir müsinn'dir. Müsinn : Üzerinden iki yıl geçen sığırdır. Veya bir müsinne'dîr. Müsinne : İki yaşında düğe'dir. Bu iki nisabın arasında olanlar afvedilmiştir. Kırktan fazla olan afveöilmez. Bilâkis altmışa kadar vâcib zekât hesablanır. Kırk üzerine bir ziyâde olduğu zaman müsinne'nin değerinin kırkta biridir (rub'u uşr* [10] dur). Kırk üzerine ziyâdede, müsinnenin değerinin yirmide biridir. [11] Bu, İmâm A'zam' (Rh.A.) dan asıl rivayettir. Çün­kü afv, kıyâsın hilâfına nassla sabit olmuştur. Afvın olmadığına nass yoktur.
Aitmışda, otuzda olan zekâtın bir katı vardır. Yâni iki tebî' (tosun) vardır. Ondan sonra her otuzda bir tosun zekât vardır. [12] Her kırkda, bir müsinne zekât vardır. Yetmişde bir tosun ve bir müsinne vardır. Seksende iki müsinne vardır. Doksanda üç dişi dana (tebîa) vardır. On­dan sonra yüzde, iki tebîa ile bir müsinne vardır. Yüzonda bir tebî ile iki müsinne vardır. Yüzyirmide dört tebîa veya üç müsinne vardır. Bundan sonrası bu usûle göredir. [13]