Bir şahsın, dörtten fazla kadını, — nikâhı ile — bir araya çem etmesi helâl değildir. Serahsî'nin Muhıyt'inde de böyledir.

Bir kölenin de, ikiden fazla kadını nikâhı altında toplaması caiz değildir. Bedâî'de de böyledir.

Mükâtep, müdebber ve ümmü veledin oğlu, bu hususta köle gibidirler. Kifâye'd-e de böyledir.

Hür erkekler, diledikleri kadar câriye satın alabilirler. Köle­ler içinse, efendisi bu hususta izin vermiş olsa bile, câriye satın alma hakkı yoktur.Hâvî'de de böyledir.

Hür -erkeklerin, hür kadınlardan veya cariyelerden dördü ile evlenebilme hakları vardır. Hidâye'de de böyledir.

Bir köle, hür veya cariyelerden iki kadınla evlenebilir. Bah-rü'r- Râık'ta da böyledir.

Bir kimse, arka arkaya beş kadın nikahlamış    olsa, önceki dört kadının nikâhı caiz olur; beşincinin nikâhı İse caiz olmaz.

Fakat, bu kimse, bu beş kadını bir akid ile nikahlamış olursa; be­şinin de nikâhı fâsid olur.

Keza, bîr köle de, üç _kadını bir akidile nikahlamış olsa, üçünün de nikâhı fâsid olur.

Harbî olan bîr kimse, beş kadınla evlendikten sonra, hep birden müslüman olmuş olsalar; bu kimse, eğer bu kadınları arka arkaya al­mışsa; beşinci kadınla aralan açılır. Eğer, hepsini bir akidle nikâhla-mışsa, hepsinin nikâhları da fâsid olur. Bu, Ebû Hanîfe (R.A.) ile Ebû Yûsuf (R.A.)'a göre böyledir.

Bu kimse, önce bir kadın almış, sonrada dördünü birden almış olsa; sonraki dört kadının nikâhı caiz olmaz; önceki kadının nikâhı ise, caiz olur. Fetâvâyi Kâdîhân'da da böyledir.

(Bir kimse, bir kadınla bir nikâhla evlense; sonra, iki kadını da bir akidle nikâhlasa ve ayrıca üç kadını da bir akidle nikahlamış ol­sa; fakat bu durum bilinmese, birinci kadının nikâhı her hal-ü karda sahih olur. Fakat, diğer iki grup kadınların, durumlarını koca'nm, sağ­lıklarında veya öldükten sonra, fiilen veya kavlen açıklaması gerekir. Nikâhın fâsid olduğu açığa çıkınca, sonraki iki gurup kadına, mehir de, mîras da verilmez. Tatarhânîyye'de de böyledir.
Bir kadın, iki erkeğe nikahlanmış olsa; eğer bu erkeklerden birinin dört karısı var İse, diğer erkeğin nikâhı caiz olur. Serahsî'nin Muhıyt'inde de böyledir. [14]