Azad edilm'îş bulunan kölelerin ve cariyelerin velileri ise, — kendilerini azad etmiş bulunan— efendileridir. Sonra *da, bu efen­dilerin, nesep yönünden asabeleridir. Tebyîn'de de böyledir.

Asabe'den kimse bulunmadığı zaman, İmâm Ebû Hanîfa (R.A.)Ve göre, küçük oğlan veya kıza vâris olabilen vg zevii er-ham (*) bulunan kimselc, o küçüklerin evlenmelerinde sahip ve velî olurlar. Zahiru'r- rivâye budur. İmâm Muhammed (R.A.)'e göre ise, zevi'l - erham'ın velayet hakkı yoktur, İmâm Ebû Yûsuf (R-AJ'da bun dan kaçınmıştır.

!mâm Ebû Hanîfe (R.AJ'ye göre, çocuğa velî olacak kadınlar, ya­kınlıkları itibariyle şöyle sıralanırlar: Ana, kız, oğulun kızı, kızın kızı, oğulun oğlunun Zevi'l - erham : Anne tarafından» yakın akrabalar, kızı, kızın kızının kızı, baba - ana bir kız kardeş, baba bir kız kardeş, ana bir ericek ve kız kardeş, sonra da bunların evlâtları, Fetâvâyi Kâdî-hân'da da böyledir,

Kız kardeşlerin, oğullarından sonra, velayet hakkı, babanın kız kardeşinin, yani halanındır. Bundan sonra da teyzenin, amca kız- hala kızlarım ıdir.

İmâm Ebû Hanîfe (R.A.Vye göre, fâsid dede, volâyet bakımından, kız kardeşten evlâdır. FethüV Kadirde de böyledir.
Velayet hakkı, daha sonra mevle'i - müvâiât[26]  'ındır. [27]