Kadına en yakın olan velî. Oğludur. Sonra da Itânihâye oğul­larının oğullarıdır. Sonrada batesı ve üânihâye babalarının babaları­dır. Muhıyt'te de 'böyledir.
Mecnûne [= akıllı olmayan) bir kadının velayet hakkı, İmâm Ebû Honîfe [R.A.) ile İmâm Ebû Yûsuf (R.A.)'a göre, oğlunundur. İmâm Muhrı^m:::] (R.Aj'e göre ise, babasınmdır. Sirâcü'l - Vehhâc'da da böyledir.

Bu durumda, —bu ihtilâfın kalkması için— yapılması en cfdel elan hnreket; böyie bir kadının babasının, bu kadının oğluna, anasının nikâhı hususunda —velayette bulunmasını— emretmesidir. Tchâvî Şerhîn'de de böyledir,

Oğul ve babadan sonra, kadının nikâhtaki velîsi —baba ana bir— erkek kardeşidir; ünden senra, — baba bir— erkek kardeşidir; ondrn sonra —baba - erta bir— erkek kardeşinin oğludur; sonra da — baba bir— erkek kardeşin oğludur. Bu, ne kadar aşağı inerse İn­sin, böyle devam eder.

Sonra, ena - baba bir— amca; sonra, —baba bir— amca;—son­ra, baba -£na bir— amcanın oğlu; sonra —baba bir— amcanın oğlu, sonra da, 'bu tertip üzere, no kadar aşağı inerse lirsin, bunların oğul­larıdır.

Sonra,( babanın, —baba-ana bir-— amcası; sonra, babanın, —baba bir— amcası; sonra da tertip üzere bunların oğullarıdır.
Sonra da, kadına en uzak olan asabe [= baba tarafından akra­ba olan) erkekleridir. Uzak olan bîr amcanın, oğlu gibi-,. Tatarhâniy-ye'de de böyledir.
Bunların tamamının, velayetleri altında bulunan kızlara karşı, ic­bar velayeti hakları vardır. Kadın, cinnet getirdiği zaman, büyük ol­sun, küçük olsun; söz hakkı velîlerînindir. Bahrü'r- Râık'ta da böy­ledir. [25]