hnâm Ebû Hanîfo (R.A.) ve İmâm Ebû Yûsuf (R.A.)'un ka-villerin^e göre, diyanette de denkliğe itibar edilir. Sahih olan da bu­dur. Hidâye'de de (böyledir.

Fasık 'olan bir erkek, saJltıa olan bir kadına küfûv   değildir. Mecma'da da böyledir.

Bu fasığın, fasıkhğmı  açığa vurması veya gizlemesi halleri de müsavidir. Muhıyt'te de böyledir.

Serahsî'nin zikrettiğine göre;    İmâm Ebû Hanlfe ER.A.)'nin kavline göre; salâhın, en üstün noktasında denk olmak, gerekli değil­dir. Sirâcü'l - Vehhâc'da da böyledir.

Bir kimse, küçük yaştaiki kızını, içki içen veya başka kötü itiyatlar taşıyan bir şahsia —iyi adamdır ve içki içmez zannı ile — nikahladıktan sonra, onun bu hallerini  öğrense;   kız da, bulûğa eri­şince : -Ben, 'bu nikâha razı değilim.* dese; koca tarafının çoğu, sa-Ith kimseler olsalar bile, yine bu nikâh bâtıldır, geçersizdir. Ve bu meselede, âlimlerimizin ittifakı vardır. Zehıyre'de de böyledir,

Aralarında küfüv olmadığını bildiği halde, nikâh yapmış olan kimsenin durumu hakkında, İmâm Ebû Hsnîfe (R.A.) İle Jmâmeyn ara­sında görüş ayrılığı vardır: İmâm Ebû Hanîfs CR.A.}'ye göre, bu ni­kâh caizdir. Çünkü ıba'ba, olgun ve şefkatlidir; görüş açısı geniş ve düşüncesi derindir. Belki, —şu anda— küfüv olmadığını gördüğü halde; ileride, küfövden daha üstün bir ha! zuhur edeceği düşüncesin­dedir. Muhıyt'te de böyledir.
Nikâhın akdedildiği anda, küfüvve itibar edilir; nikâhın de­vamında küfüv atanmaz. Meselâ :   Bir kadın, küfüvvü olan bir erkeğe nlkâhlansa; sonra da erkek fâcir veya fâsı'k olsa; bu nikâh feshedil­mez. Sirâcü'l - Vehhâc'da da böyledir. [39]