Filan oğlu filan, şöyle ikrar eyledi: Belirli bir küçüğe karşı, fi­lan oğlu filan, babasının (veya vasisinin) huzurunda ve onun yüzüne karşı şöyle iddia etti: Sahih sebeble, bu babanın (veya vasinin) elin­de bulunan yerin tamamı, kendisinin hakkı ve mülküdür. O baba­nın (veya vasinin) elini ondan çekip, onu kendisine teslim etmesini talep ediyor. Yer elinde, bulunan şahıs da bunu inkâr ediyor ve ' 'Bu mülk, bu çocuğundur. Onun hakkı olup, babasının (veya vasisinin) elindedir. Bu bir hakdır. Ondan el çekme ve onu teslim etme yok­tur." diyor. İddiacı da, şehâdeti caiz olan şahitler getiriyor. Bu mal üzerine sulh yapılıyor (ki, bu sulh, çocuk hakkında daha hayırlıdır.)
Bu davadan dolayı da iki taraf babanın, sabînin malından da'vâcıya şu kadar dirhem vermesi üzerine anlaşma yapıyor. Bunu şifanı ola­rak da kabul ediyorlar ve küçüğün malından, anlaşma gereğince be­del veriliyor. Ve küçük için, onun aynında, parasında, kıymetinde, gelirinde, eski ve yeni bir hak kalmadığını ikrar ve bunu yüz yüze şifahen tasdik etmekle, hâkimin hükümüyle bir da'vâ kalmıyor. Ve yazı, —yukarıda geçtiği gibi— tamamİanıyor. Zehiyre'de de böyledir. [175]