Zekâtını   fakire   verir;   sonra, da,   "onu,   bu   durumlara sarfetmesini" söyler. Böyle olunca, tasadduk edene, sadaka sevabı; fakire de, mescid yapma, köprü yapma sevabı olur. Ebû'l-Leys'in Fetvâlan'nda şöyle zikredilmiştir:

Ceyhun nehrinin kenarında, bir arz-ı mevât'i (= ölü bir yeri) bir topluluk imar ederse; hükümdar ordan öşür alır.

Bu cevap, İmâm Muharamed (R.A.)'e göre doğrudur. Çünkü, O'na göre, Ceyhûnun suyu öşrîdir.

Şayet hükümdar, o öşürden, misafirhaneye bir şey verirse, bu caiz olmaz. Mütevellinin de ordan misafirhaneye bir masraf yapma­sı helâl olmaz.
Buna hîle (= çâre): Hükümdar, o öşürü fakirlere dağıtır; sonra da fakirler onu mütevelliye geri verirler. Mütevelli de misafirhaneye sarfeyler. Zehıyre'de de böyledir. [6]