Bir adam, karısına: "Eğer sen, mühâlaa istersen ve ben de hal etmez isem, üç talâk boşsun." der; kadın da "akşam olmadan önce, mühâlaa istemezse, bütün kölelerinin ve cariyelerinin azad ve malı­nın sadaka olacağına" yemin eder ve bunlar İmâra Ebû Hanîfe (R.A.)'ye gelirler.

İmâm Ebû Hanîfe (R.A.), kadına: "Mühâlaa iste." buyurdu. Ve bu kadın, kocasına:

Beni hal etmeni istiyorum." dedi.

İmâm £bû Hanîfe (R.A.) kocasına: "Bana bin dirhem vermen kar­şılığında seni hal ediyorum de." buyurdu.

Kocası da, kadına, İmâm Ebû Hanîfe (R.A.)'nin dediğini söyledi.

Bu sefer İmâm Ebû Hanîfe (R.A.), kadına: "Kabul etmiyorum; de," dedi.

Kadın da "Kabul etmiyorum." dedi.

Ve İmâm Ebû Hanîfe (R.A.): "Kalk; kocanla beraber git... İkiniz de yeminini yerine getirdiniz." buyurdu.

Bu mes'elenin izahı:

Koca, karısına: "Sen benden mal mukabili boşanmayı istedi­ğin zaman, ben seni hal etmez isem, üç talâk boş ol." dedi.

Kadın da: Eğer akşama kadar hal istemez isem, yemin olsun bü­tün varlığım sadakadır." dedi.

Ve İmâra Ebû Hanîfc (R.A.)'nin öğretmesi ile: "Kadın, kocasından mal mukabili boşanmayı istedi.

Kocası da, onu bin dirhem karşılığında boşadı.

Kadın, buna razı oimadı.
Ve her ikisinin de dediği yerine geldiği için, hiç birine bir şey lazım gelmedi. [14]