Bir kimse, arka arkaya İki ay oruç tutmaya iltizam eylese ve receb'le şa'banı oruç tutsa; şa'ban da bir gün noksan olsa; bu du­rumda çâre: Sefer müddeti bir yolculuğa çıkar ve ramazanın birinci gününü iltizam eylediği oruca niyet eder.

Bir kimse, babasının orucundan veya namazından dolayı fidye vermek istediği hâlde, kendisi fakir olsa; bir fakire, iki menn buğ­day verir. Sonra da, onun kendisine bağış yapılmasını ister. Sonra, onu yine öylece verir. Miktar tamam olana kadar, böyle yapar. Fetâ­vâyi Sirâciye'de de böyledir.
Uyûn'da şöyle zikredilmiştir: Bir kimse, —ramazan ayında— bu ay oruç tutmayacağım." diye üç talâk üzerine yemin eder ve bu yemininde de hânis olmamayı irâde ederse; buna hîle (= çâre): Bu şahıs sefere (= yolculuğa) çıkar ve iftar eder. (yani oruç tutmaz.) Tatarhâniyye'de de böyledir. [7]