1-) Bir adam, karısına: "Eğer bu ekmekten yersen, sen boş­sun, '' derse; ekmeği yediği hâlde, bu kadının boş olmaması için çare nedir?

İmâm Ebû Hanîfe (R.A.)'nin şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir: Bu kadın için uygun olanı: O ekmeği ufalar ve asidenin içine atıp pişirir; ekmek orada erir. Bu durumda onu yemekle, bu kadı-" nın yemini bozulmaz. Kudûrî'de zikredilen başka bir çâre: Bu kadın, ekmeği kurutup, ovalar ve onu su ile içer. Bu durumda da yeminin­de hânis olmaz.

Islatıp, yerse; yemininde hânis olur.
2-) Bir adam, "filanın yemeğini yemem." diye yemin eder ve sonra da onu yemek isterse; buna çâre: Yemin edilen adam, o yeme­ği, yemin eden şahsa satar. Yemin eden de onu satın alıp yerse, bir şey gerekmez. Çünkü, bu durumda, o yiyecek, —satın aldığı için— yemin eden şahsın malı olmuştur. Yemin olunan zat, o yemeği hedi­ye etse de, durum aynısıdır; hediye edilince, yemin edenin malı olur ve onu-yemekle yemininde hânis olmaz. Şemsü'l-Eimme el-HaİYâm şöyle buyurmuştur: Hassaf (R.A.), burda yiyeceğin satılmasını mutlaka ola­rak tecviz eyledi. Gerçekten bu satış caizdir. O yiyecek ister işaret olunan olsun,isterse işaret olunan olmasın farketmez.
Bir adam, bir lokmayı alıp, yemek için ağzına koyduğunda, bir başkası: "Eğer onu yersen, karırs boş olsun." derjbir başka adam da: "Eğer onu atarsan, karım boş olsun." derse; buna çâre: O lok­manın bir kısmını çıkarıp, atar; bir kısmını da yerse; yemin edenlerin ikisinin yemini de bozulmaz ve bir şey gerekmez. Yemin olunan zat böyle yapmaz ise, bir başka adam gelir, onun ağzından o lokmayı çıkarır ve atar. Bu durumda da yemin edenlerin ikisi de hânis olmazlar. [21]