Hâmile bir kadın, kocasına karşı, "ölürse, mehrini ona teberru etmeyi; yaşarsa, mehrinin kendisine avdet etmişini" murad ederse, buna çâre:

Mehrine karşılık olarak, kıymeti çok az olan bir şeyi satın alır. Ve kadın, başka bir şeye bakmaz. Eğer Ölürse, kocası kurtulmuştur. Şayet selâmet bulursa, görme muhayyerliği ile, o satın aldığı şeyi ge­ri verip, mehri kocasına avdet eder.

Alimler şöyle buyurmuşlardır:

Başkasının üzerinde alacağı olup da sefere gitmek isteyen şahıs da böyle yapar. Eğer geri dönmezse, borçlu borcundan berî olacak; şayet dönerse, alacağım borçludan alacaktır. Böyle arzu edince, bu­na çâre:

Alacak sahibi, borçludan bir şey satın alarak, onu yed-i emine teslim eder. Şayet geri dönerse, görme muhayyerliği ile o şeyi iade eder. Ölecek olursa, o şey az bir kıymetle satılır ve borçlu da bor­cundan kurtulmuş olur.

Şemsü'l-Eimme es-Serahsî şöyle buyurmuştur: Bu doğrudur, bir şey hâli üzre kalacaksa, çünkü görme muhayyerliği ile red mevkuf değildir.

mazsan, sen üç talâk boşsun." der; kadın da, bu hususta babasın­dan müsâade ister; babası ise: "Eğer mehrini bağışlarsan, annen üç talâk boştur." derse; bu duruma çâre:
Bu kadın, kocasından, örtülü bir şeyi, mehrine karşılık satın alıp, o şeyi kocasından teslim alır. O gün geçtikten sonra da yeminin vak­ti geçmiş olur. Kocasının zimmetinde de mehri olmadığı için yemin sakıt olur. Koca hibeyi terk etmekle, yemininde hânis olmaz. Sonra da müşteri olan kadın, o örtülü şeyi açar; muhayyerlik şartıyla onu geri verir ve mehri tekrar kocasına avdet eder. Annesi de boş olmaz. Çünkü, kadın mehrini bağışlamamıştir; satınalmıştır. Muhıyt'te de böyledir. [29]