1-) Bir adam, "Bu elbiseyi, filan adama, para ile ebediyyen sat-mıyacağım." diye yemin ederse; buna çare: O adam, bu elbiseyi başka biri vasıtası ile, o şahsa sattırır ve yemininden hânis olmaz.
2-) Başka bir çâre: Bu elbiseyi, o adama, bir yer karşılığında satabilir.
3-) Başka bir çâre: Bir adamı vekil yapar ve bu elbiseyi yemin edi­len zata, vekil olan şahıs satar.

Bir adam, "satmamaya ve satın almamaya" yemin ettiği hâlde, başka bir adama "alıp satmasını" emreylese, yemininden hânis olmaz.

Ancak, bu zat hükümdar olursa; bu emri sebebiyle hânis olur. Mes'ele ma'rufdur...
4-) Başka bir çâre: O elbiseyi, yemin olunan şahsa, başka bir (fu­zûlî) şahıs satabilir, sonra da yemin eden şahıs, ona izin verir ve ye­mininde hânis olmuş olmaz. Zehıyre'de de böyledir. [19]