Filan usta, kendi isteğiyle ve ikrarının caiz olduğu hâlde şöyle ikrar eyledi:

Filan şahıs, küçük çocuğu filanı, —babalık velâyetiyle— arka arkaya üç sene (başlangıcı şu senenin şu ayının başı, sonu şu senenin şu ayının başı) olmak üzere, şu işi yapmaya, şu kadar dirhem ücret­le, bu çocuğu, o işde gücü nisbetinde, gündüzleri çalışmak, (geceler cum'alar ve bayramlar hariç) üzere ve ustası onu, vakitleri dahilinde namaz kılmaktan men etmemek şartıyla, birinci sene her aylığına şu kadar dirhem ücret; ikinci sene, her aylığına şu kadar dirhem artır­mak üzere; üçüncü sene mehâreti ve işgüzarlığı sebebiyle şu kadar ücret ile, icarladı. Bu icar şahindir. Ve onu, küçüğün babasj tasdik eyledi. Bunun tamamı, şifahî (yüz yüze) olarak cereyan eyledi. Sonra, babanın ikrarı yazılır:

Baba, ustaya, "bu çocuğun ücretinden, kifayet miktarı, onun ekmeği, katığı, elbisesi ve diğer ihtiyaçları için ma'ruf veçhile, israf-sız, tefritsiz olarak, birinci senede harcaması için" izin verdi.

İkinci senede, birinci sene gibi ekmeğine, katığına, elbisesine ve dîğeL ihtiyaçlarına masraf yapılsın ve fazlası babasına verilsin.
Keza, üçüncü sene de birinci sene gibi ekmeğine, katığına, elbi­se ve diğer ihtiyaçlarına masraf yapılsın ve artanı babasına verilsin. Usta müstecir de bunu (yani baba tarafından, küçük için veri­len bu izni) kabul eder. Baba da küçüğü teslim eder ve sözleşme mec­lisinden, kavlen ve bedenen ayrılırlar. En doğrusunu bilen Yüce Allah'dır. [284]