Filan şahıs, ikrarının caiz, nafiz, sahih, aklı yerinde, işleri caiz ve ikrarına mâni hiç bir illet olmadığı hâlde, şöyle ikrar eyledi: Filân şahsın, kendi zimmetinde şu kadar dirhem ödüncü var. (veya parası var.) Ondan satın almış veya gasbeylemiş yahut emâneti helak eyle­miş; veya filanın havalesi yahut filanın kefaletidir. O, bu borç sebe­biyle, şu mevkideki, şu hudutlu yerin tamamını, sahih bir rehinle, had ve haklarıyla rehin koymuş ve ona vermiştir. O da tamamını hak­larıyla, mürâfıkıyla teslim almıştır. Ve o yeri, alacağı sebebiyle elin­de tutmaktadır .Artık rehin bırakanın rehni çözene kadar onun için bjr yolu yoktur. Kendisi için ikrar edilen şahıs da bunu doğrulamıştır. Bunların tamamı yüz yüze söylenmiştir. Şayet bu hususta bir vekil veya bir emin ta'yirı ederse, satışı hak­kında o da yazılır.

Eğer rehin bırakan şahıs, rehin alanın malını vermezse; artık, rehin alan isterse, o rehini sattırıp, bedelini —alacağı kadarsa— ala­cağının yerine alır.

Rehnin bedeli, alacağından fazla ise, alacağından artan kısmı rehin verene iade eder.

Şayet noksan olursa; rehin bırakan şahısta kalan, yine eski hâ­linde alacaktır; onu ister ve alır.

Şayet rehini, rehin alan satmaz da, başkası satarsa; o da şöyle yazılır:

Filan oğlu filan, rehini satmak için vekildir. (Veya onun emînf-dir.) Şu vakitte satacaktır. Artık onu, dilediği zaman satar ve ondan alacaklı oian zat, alacağını alır.

Eğer fazla olursa, artanı geri verir. Noksan olursa, alacağından kalanı ister ve alır.

Eğer rehinin âdil bir kişinin yanında olmasını şart koşarlarsa, o da şöyle yazılır:

Sahih bir şekilde rehini veren ve alanın karşılıklı rızaları ile, re­hini filan oğlu filanın —âdil olduğundan dolayı— yanına koydular. Gerçekten rehin koyan şahıs, rehni bu âdil kişinin yanına koydu. O da, onu her türlü mâni ve münazaadan fariğ olarak teslim aldı.

Eğer, o âdil şahsın satması şart koşulmuşsa; o da şöyle yazılır:

Rehin koyan ve rehin alan (= râhin ve mürtehin) "şu ayın ba­şında satılmak üzere" onu emin kıldılar.

Borçda vâde varsa, o da şöyle yazılır:

Zamanı gelince rehin satılır ve alacaklı onun bedelini alır.

Fazlası olursa, vekile iade eder.

Noksan olursa, borç hâli üzerine kalır; rehin alan, o arta kalan alacağını borçlusundan alır.
En doğrusunu Yüce Allah bilir. [294]