Filan ile filan arasında muamelat cereyan ederdi; birbirlerine alır, verir, satar, satın alırlardı. Havaleler, kefaletler, icâreler, emâ­net bırakmalar, müdârabeler, armağanlar senedü—senedsiz borçlar, rehinli—rehinsiz alacaklar, tazminatlar, emânetler, muhtelif yönler­den eşyalar alıp—verirler; hak ve doğru olarak hesap yaparlar ve al­ması icâbeden şeylerin tamamını sahih bir alışla, tam vâfi olarak alır; diğeri de noksansız olarak verir ve tamamen beri olur.

Bundan sonra, birinin, diğerinde hiç bir şeyi kalmaz. Ne yanın­da, Ne elinde, ne beraber, ne da'vâ, ne talep, ne husûmet, ne de her­hangi bir sebeble onu takip etmek... gibi bir hakkı kalmaz.

Artık bundan sonra, herhangi bir cihetle da'vâ ederse, işte o batıl ve merdûddur.

Şayet beraat almaksızın olursa, almak yazılmaz, hakkıyla mu­hasebe yaptılar da yazılmaz. Artık sahih, caiz, tam, vâfi berâatle be­raat etti; da'vâ da kalmadı husûmet de... gizli bir şey kalmadı, ye bu ibradan sonra hiç bir hak kalmadı. Yukarıda geçtiği üzere yazıda tamamlandı.
Şayet bir şey kalırsa o da şöyle yazılır: "Onun yanında, üzerin­de, beraberinde hiç bir şey kalmadı; ancak, üzerinde şu ayn veya şu borç kaldı." denir ve o şey beyan edilir. [287]