Hibe (= bağış): (Istılahta) bir malı, bir kimseye, ivazsız ( = karşılıksız, bedelsiz) olarak, derhal temlik etmektir.   Kenz'de   de böyledir.

Yani hibe: Sıhhat ve inikadı için ivaz (- karşılık, bedel) verilmesi şart olmayan bir temliktir. İvaz şart kılınmış olsun veya olmasın bu böyledir.

Hibe, şer'î tarifteki "ivazsız" kaydiyle ahş-verişten; "derhal" kaydiyle de vasıyyetten ayrılmaktadır.

Hibe kelimesi, mevhûb (=  bağışlanan şey) manasına da kul­lanılmaktadır.

Vahib: Bir şahsa, bir mal bağışlayan kimse demektir.
Mevhûbün leh: Kendisine bir mal hibe edilmiş olan kimse demektir. [2]