Bir harbîye: "Korkma!" veya: "Sen, emniyettesin." yahut: "Senin için bir sakınca yoktur." denildiği zaman; bunların hepsi de —birer— emândır.

Bir harbîye: "Sana, Allanın emânı var." denilince de, ona emân verilmiş olur.

Keza, bir harbîye: "Sana, Allanın ahdi var." veya "AJIahm zim­meti, senin içindir."; yahut: "Gel, Allahın kelâmını dinle." veyahut da: "Biz, seni koruruz." denilirse; bunlar da, emân olur.

islâm komutanı; ehl-i harpten, kalelerinde, muhasara altında kalmış bulunan bir topluluğa: "Bize geliniz; sulh üzerine anlaşalım; siz eminsiniz." der veya "...siz eminsiniz." sözünü söylemediği halde; bu harbîler kaleden çıkarlarsa; bunlar, emân altındadırlar.

Ancak, islâm komutanı, onlara: "Bize gelin." deyip başka bir şey söylemediği halde, onlar kaleden çıkmış olsalar; bu durumda onlar için, emân yoktur.
Komutan, onlara: "Bize inin. "derse; bu emân olur. Komutan: "Bize gelin; birşeyler satın ve bizden de, satın alın." derse; yine, bu ~.nân o-ur. [41]