Mazlum milletimizin insanlarını çeşitli sıkıntılar, açmazlar içinde hapishanelerde ve darağaç'lannda zulme maruz bıra­karak masonların talimatlarını yerine getirmeye çalışan İtti­hatçılar çetesi; bir tarafdan da İslamların halifesi ülkenin pa­dişahı Sultan 2. Abdülhamid'i tahtdan indirip yerine geçire­cekleri yaşlı ve hasta Sultan Mehmed Reşad'ın elinden devlet yönetimini, kendi arzularına kullanma plânına son rütuşları yapıyorlardı.

Hareket Ordusunun Ayastefenos'da yâni Yeşilköy'deki sahrada kurmuş oldukları karar gâhlarına yakın olan, Yat klübünde eski sadrıazamlardan ve ayan reisi, Mehmed Said Paşa riyasetinde topladıkları iki meclisin üyelerinden alınan karar muvacehesinde Hareket ordusunun İstanbul'a girme müsaadesi verildi. Böylece bu orduya bağlı birliklerin, şehre girmesine müsaade eden Meclis-i mebusan, tam tersine: "bu birlikler emir ve ko-muta dahilinde teşekkül etmiş birlikier değildir. Âsiler güruhudur" diye bir karar alsa idi o zaman tâ­rihin akışında kim bilir ne değişiklikler olurdu amma, târih il­mi böyle bir soru sormaya pek birşey demiyor amma verdi­ğiniz cevaplan ise kabul etmiyor.

Çünkü olan olmuştur. Olanı değiştirmek kabil değildir an­layışı, realistçe anlayış kabul edilmiştir. Tâ ki yeni tevali ede­cek vak'alarda bu tecrübeler göz önüne alınıp hareket edilir­se ki târih ilminin maksad-ı esasında bu madde olup pek önemlidir, o zaman ne âlâ'dır.

Bu düşünceler ışığında mebusan; kendilerine ahaliyi tem­sil etme hakkı veren padişahı, Yat Klübünde Osmanlıyı oniki sene içinde batıracaklara, teslim etmiş oldular. Ve başlarında da, defalarca Padişah Abdülhamid hân'a, defaatle sadrazam­lık yapan Mehmed Said Paşa olduğu halde bu mânevi cina­yeti işlediler. Yıldız Sarayı'nın sadık bekçileri Arabla, Arnavut ve Anadolu taburları birer bahane ile değiştirildi. Yerlerine konanların Hareket Ordusunun taburları olduğunu ifade ede­lim. Bu işde halledildiğinde; artık Sultan Abdülhamid'den korkacak bir şey kalmamıştı.