Hâkim, -duadan sonra- şöyle yazar:

Filan kızı filânenin, filân adama nikâhlanması istenildi. Ben, o kızı hürre, bâliğa, âkile; nikâhtan ve iddetten uzak buldum, isteyende de denklik vardır. Bu kızın, -bunları evlendirecek- hazırda veya hazırda olmayan bir velisi de yoktur.

Şahitlerin huzurunda nikâhları yapılır.
Şayet kız küçük olur ve onun huzurda veya huzurda olmayan bir velisi de olmazsa; mektup, yukardakinin aynısı gibi yazılır ve: "Belirli bir mehirle evlenmeleri uygun görüldü. Bu da mehr-i mislidir. Müsem-madan peşin olarak alındı. O da, onu kocasına teslim eyledi. Geri kalanını da yazıp tevsik eyledim ve ona şahit oldum." denilir. [127]