Da'vâcı, da'vâli hakkında iddia ederek: Filanın nefsine karşı, benim için "şu güne kadar benim üzerinde olan, bin dirhem alacağımı vermezse -ben öderim-" diye kefil oldu. Ben de kefaletine râzi oldum. Günü-geldi; adam borcunu ödemedi. Alacağım kefile âit oldu." der ve isteğini isterse; da'vâlı, onu şu illetten dolayı (yani, kefaleti söylenirken alacağın bin dirhem olduğu söylenmemişse) reddedebilir. Çünkü, bu miktarın açıklanması -kitabette ve borçta, ve benzerlerinde olduğu gibi^ elbette gerekir. Çünkü, kefaletin sahih olduğu, ancak böylece anlaşılır.

Şayet, kefalet da'vâsı, dinlenilen bir da'vâ ise bu böyledir.

Şayet, da'vâlı mecliste yok ve yine de kefaleti kabul etmişse, o tak­dirde kefaleti caizdir.

Hazırda olmayan biri için bir kefil istenip, mecliste olanlardan hiç bir kimse de onu kabul etmez ve durum hazırda olmayan birisine erişince, o, kefaleti kabul ederse; onun kefaleti, İmâm Ebû Hanîfe (R.A.) ile İmâm Muhammcd (R.A.)'e göre kabul edilmez.

Bu tmâm Ebû Yûsuf (R.A.)'un da önceki kavlidir.

Bazı âlimlerimiz şöyle buyurmuşlardır:

Kefalette, icazet da'vâsı şart değildir. Kefalet da'vâsı icazeti de içine alır. Satış da'vâsımn, satın alışı içine aldığı gibi...

"icazet da'vâsrcaizdir." diyenlere gelince; o, kefalet meclisinde

şarttır. Şayet; "o mecliste kefalete razı oldum." demiş de, "kefalet meclisinde" dememişse; bu kâfi gelmez. Umulur ki, kendisi için kefil olunan şahıs, ona razı olmamış olabilir.

Hatta kefil, o meclisten kalkıp gitse; kefil olunan da sonradan izin verse; bü-icma bu muteber olmaz.
Bir defa kefaletini da'va eylese de, icazetini da'vâ eyelemese; sonra da tazminat meclisinde hem kefaletini, hem de icazetini iddia eylese; bu sahihdir. [139]