Bir da'vâcı, bir cariyeyi getirip, da'vâ ederek: "Bu cariyeyi, ben filan adamdan satın aldım. Onun, bana itaati vaciptir." der; câriye de da'vâyı inkâr eder ve da'vâcı şahitlerini getirerek dinletir; bu şahitler: "Filandan satın aldı." derlerse; müftiler bu mes'elenin cevablarında ihtilaf eylediler. Bazıları; "itaatin vücûbuna değil de, cariyenin mül-küyetine hükmetmeye" fetva verdiler. Çünkü, itaat, onu teslim sebe­biyle olur. Satılan şeyde de, parasını verildikten sonra, ona sahib olur. Halbuki, da'vâcı da'vâsmda "parasını verdiğini" söylemedi.

Bazı müftiler de, "da'vânın asla sahih olmayacağına" fetva ver­diler.
Sahih olan da budur. Çünkü, şahitler -nassan ve delâleten-"satıcımn mülkü" demediler. Bundan dolayı, müşterinin mülküyetine hükmedilmez. Bu, şehâdât kitabının meselesidir. [146]