Da'vâcı ve da'vâlı huzura gelirler. Da'vâcı, "Belirli hudutları olan bir evin, bulunduğu yerle beraber, babası filanın mülkü olduğunu ve o yeri sağlığında, tasarrufati geçerli iken, ondan satın aldığını; ayını gü­nünü" bildirir ve babasının ikarına karşı, şahitlerinin olduğunu'* söyleyerek onların dinlenilmesini hâkimden ister.

Bunun üzerine, şahitler şehadette bulunarak: "Bu yer, zikredilen sebeplerden dolayı, da'vâcınmdır. O yeri elinde bulunduran da'vâlmm, orada hakkı yoktur." derler.

Ba'zı müftiler de şöyle demişlerdir:

Burda da'vâlı için iki durum vardır:

Birincisi: Şahitler, zikredilen da'vânın ikrar târihini "şu ayın, şu günü" diyerek söylediler. Umulur ki bu ikrar, satış günüde olabilir. Ondan önce de olabilir. Satıştan önce yapılmışsa, işte bu batıldır ( = geçersizdir). Zira, satıştan önceki ikrar şehâdeti, bâtıldır. Çünkü, şahitler, şehâdetlerinde zikredilen sebeblerle, "bu gün, bu yer, iddia sahibinindir." dediler. Bu ise, satışın ikrarı olmaz. Çünkü, mülk sebe­biyle ikrar sahih olmaz.

Bu, satışa da şehâdet değildir. Ancak, satışın ikrarına şehâdettir. Fakat, bu zuam fasiddir. Fakat birincisi, iki durumdadır:

a) Da'vâcının satış da'vâsının tarihini ikrarı, satıştan sonra olmak.

b) Halkın teamülünün, satıştan sonra ikrar etmek olmasıdır.
Bu şehâdetler üzerine ikrarın isabetli olması ve mülkün iddia sahi­binin olması şahindir. [144]