Bir kadın, bir adama karşı, "kocamın yerine, filan adamı, mehir olarak, kırmızı ve taze dinarlar -vermesi için- ve -aramızdaki ayrılık sebebiyle-vekil tayin ettim. Tazminat bedeline de, tazminat meclisinde izin verdim. Gerçekten, kocamla aramızda 'kocamın benim işimi (bir ay kaybolursa) boşamamı bana bırakmıştı. Ben de, nefsimi talâk-ı bâin ile boşadım. Çünkü, o benden bir ay kayboldu. O hüküm gereğince nefsimi boşadım. Onun üzerinde olan, mehir altın dinarlarım için de vekil tayin eyledim." der ve bunların hepsini de beyyineleyip, doğruluğuna dair de fetva alırsa; âlimlerimiz: "O dinarlar, kefile hükmedilir. Ayrılık sebe­biyle koca ona öder. Ancak, kadının talâk emrini kendisine verdiğinin isbatı kalır. Bu hususta da, kefil ile mahkeme olurlar." demişlerdir.
Fakat, bu mes'ele bana göre biraz müşkildir. Çünkü, da'vâcı gaibe karşı, iddiada bulunuyor. Mal ise, iddia olunanın yanındadır. Bu durumda, gaibe karşı sebep zuhur etmiyor. Belki de yalnız şart bulu­nuyor. Böyle bir durumda, hâzır, gaibe karşı nasbedilmiyor. Bütün âlimler, bu görüş üzerindedirler. Uygun olanı -kocaya karşı- malı hük­metmek; fakat ayrılığı hükmetmemektir. [141]