Bir adam, diğerine karşı şu yerde ve şu şu hudutlu bir bağı iddia ediyor. Bu bağ da, bu iddiacının anasının elinde bulunuyor. İddiacının anası ise, ikrar ederek: "Bu, iddiacınındır." diyor. Sonra da, da'vâ olunan şahıs, o bağı satıyor. Aslında, bu bağı, iddia edene teslim etmesi gerekiyordu.

Semerkant âlimlerinden bir topluluk, bu satışın sahih olduğuna fetva vermişlerdir.
İmâm Nesefî ise, fesadına fetva vermiş ve şöyle buyurmuştur: Bu satışın arıza yönleri açıktır; fakat, açıklama yapmamıştır. Bu arızalardan birisi: Gerçekten iddiacı, o yerin kendi malı olduğunu iddia eylememiştir. Şayet kendine âit olduğunu iddia eylemiş olsaydı ve: "Bu bağ benim mülkümdür; anamdan satın aldım." deseydi; da'vâsı sahih olurdu. [152]