Burada, yukarıda geçenlerden zımnen anlaşılan bîr kaç Önemli mes'ele vardır. Bu mes'eîeler çok vâki olduğu için bellemek ve ihtimam göstermek gerekirdi. Halbuki insanlardan çok kimse bunlardan gafil­dir. Musannif burada o mes'eleleri irâd edip «Tenbîh» lâfzı ile başlık açtı ve zikredilenlere işaret için şöyle dedi: Mutlak vasiyyct; —ki mû-sinin; «Mahurdan şu kadar veya malımın ûçtebiri vaslyyettir!» Yâhûcî «Malımdan şu kadarını veya malımın üçtebirini vasiyyet ettim!)) de­mekle yaptığı vasiyyettir. — zengine heîâl olmaz. Çünkü, sadakadır. Sadaka ise, zengine haramdır. Her ne kadar tnûsî, "Fakir ve zengin bundan yesin!» demekle umûmî şekilde vasiyyet etse de, zengine ha­ramdır. Çünkü zenginin vasiyyet edilen maldan yemesi, ancak temlik yoluyla sahih olur. Temlik ise, ancak muayyen olanlar için sahih olur. Zengin ise, ta'yîn ve ihsâ olunmaz (sayıya gelmez).
Vasiyyet bir zengine tahsis edilirse; yânî mûsî meselâ; «Malımdan şu kadarını Zeyd için vasiyyet ettim!» der de, Zeyd zengin çıkarsa ve­ya malından mahsur kalmış zengin bir topluluğa vasiyyet ederse, bu zenginler için vasiyyet helâl olur. Çünkü, belli oldukları için onlara temîîk sahihidir. Keza vakfda da hâl böyledir. Yânî; mutlak - vakf, fakir­lere mahsûsdur. Her ne kadar umûmî olarak vasiyyet etmiş olsa faile, zengine helâl olmaz. Eğer belli bir zengine veya zengin olan bir mah­sur topluluğa tahsis ederse, onlar için vakf helâl olur ve vakfın men­faatlerine mâlik olurlar. Fakat, aynına mâlik olamazlar. Hattâ öldük­leri vakit, vakfın kendisi vâkıf veya vârislerinin mülkünde kalır. Vâ­risler de ölürse, fakirlerin olur. [6]