Riddetin Sahih Olmasının Şartı:
Riddetin sıhhatinin şartı: Akıllı olmaktır.
Mecnuaun (= delinin) ve akıllı olmayan sabinin (= çocuğun) rid-deti (= İslâmdan çıkması) sahih olmaz.
Deliliği kesilen bir kimse, cinıaet halinde iken irtidad etse; bu irti-dadi sahih oimaz. Ancak, ifâkatı (= iyileştiği) durumunda irtidâd ederse; bu irtidadı sahih (= yani islâmdan çıkmış) olur.
Keza, aklı gitmiş sarhoşun irtidadı da sahih olmaz.
Buluğ, irtidâdın sahih olmasının şartlarından değildir.
Keza, erkek olmak da, irtidâdın sıhhatinin şartlarından değildir; bu kasdın şartındandır.
Zoraki yaptırılan irtidad, sahih olmaz. Bahru'r-Râık'ta da böyledir.
Akıllı sabi (= çocuk): Ebedî kurtuluş sebebinin, İslâm Dini olduğunu bilen; temizi pisden ayıran ve tatlıyı acıdan seçebilen çocuktur. Sirâcü'l-Vehhâc'da da böyledir.
Kâriü'I-Hidâye'nin Fetvalarında, âkil, yedi yaş olarak takdir edilmiştir. Nehru'l-Fâık'ta da böyledir.
Kendisine, risam isabet eden veya bir şey yediği için aklı giden kimsenin irtidadı, irtidad sayılmaz.
Keza, bunayan, vesveselenen veya aklına halel gelen bir kimsenin irtidadı da, bir irtidad sayılmaz. Siracü'l-Vehhâc'da da böyledir.
Bir müslüman, irtidad edince; ona, islâm arzolunur. Şayet, şüphesi varsa, böylece, o kalkmış olur.
Fakat, bu şahsa, islâmı arzetmek, vacip değildir. Belki de, bu müs-tehâptır. Fethu'l-Kadîr'de de böyledir.
Bu şahîs, üç gün hapsedilir. Eğer, müslüman olursa, ne âlâ. Aksi takdirde, öldürülür.
Bu hüküm, o şahsa, mühlet verildiği zamandır. Fakat, mühlet verilmezse; o saat öldürülür.
Bu hususta, hür ile köle arasında, bir fark yoktur. Sirâcü'l-Vehhâc' da da böyledir.
Bu şahsın müslüman olması, kelime-i şehâdeti getirmesi ve İslâmdan başka bütün dinlerden uzaklaşmasıdır.
Bu şahsın, kendisine dönmüş bulunduğu dinden uzaklaşması da, kâfidir. Muhıyt'te de böyledir.
Hasan1 in, Kitâbii'l-İrtidâd'mdan naklen Natıfî, Ecnâs'ta şöyle demiştir:
Bir mürted, tevbe dip İslama döner; sonra, yine kâfir olur ve bunu üç defa tekrar eder; her defasında da, İmâmdan mühlet isterse; imâm bu şahsa, üç gün müsaade eder; şayet, dördüncü defada da küfre dönerse; artık, ona mühlet verilmez.
Bu şahıs, bu durumda, müslüman olursa; olur; değilse, öldürülür.
Kerhî, Muhtasarında şöyle demiştir:
Bir kimse, üçüncü defa islâmdan dönerse; imâma getirilir. İmâm ondan, tevbe etmesini ister. Şayet, tevbe etmezse; onu öldürtür. Başkasına, müsâade etmez.
Tevbe ederse, canı acıtılacak şekilde dövdürür.
Bu dövme, had hududuna ulaşamaz.
Sonra da imâm, bu şahsı, tevbesinin te'siri görülene kadar, habseder.
Bu kisme, islamca hali görülünce, hapisten çıkarılır.
Böyle yapılınca da, yolu açık bırakılır.
Şayet, bu şahıs, tekrar irtidad ederse, yine böyle yapılır. Ta ki islâma dönene kadar; bu böylece tekrar edilir; bu şahıs öldürülmez.
Ancak, bu şahıs, islâmiyeti kabulden kaçınırsa; o zaman öldürülür.
Ebû'l-Hasan Kerhî: "Bu, bizim âlimlerimizin tamamının kavlidir. Dâima, mürtedden tevbe etmesi istenir." demiştir. Gâyetü'I-Beyân'da da böyledir.
Eğer imâm, bu şahsı öldürecekse; ona, önce islâmı arzeder. Şayet imâm, bu şahsı, ona islâmı arzetmeden önce öldürür veya bir uzvunu keserse; yaptığı bu şey, kerâhat-i tenzîhiye ile mekruh olur. Fethu'l-Kadîr'de de böyledir.
Bu durumda, imâma, tazminat gerekmez.
Bir kimse, imâmın izni olmadan, bu işi yaparsa; o kimse, yaptığının karşılığı olarak, te'dip edilir. Gâyetü'l-Beyân'da da böyledir.
İmâm Ebû Hanîfe (R.A.) ve t m ânı Mu hanime d (R.A.)'e göre, akıllı sabînin (= akıllı çocuğun) irtidadı da, irtidaddır. Bu çocuk, müslüman olması için zorlanır; ancak, öldürülmez. Sirâcü'l-Vehhâc'da da böyledir.
Mürahik sabî (- buluğ çağına yaklaşmış, fakat buluğa ermemiş çocuk) de böyledir. Muhıyt'te de böyledir.
Mürted, islâmı kabul edene kadar, her üç günde bir mübalağalı bir şekilde kırbaçlanır; öldürülmez.
Bir kimse, onu öldürürse, şüpheden dolayı, öldürene bir şey gerekmez.
Bir câriye, irtidad ederse; efendisi, ona zor kullanır.
İmâm Muhammed (R.A.), Asıl isimli eserinde: "Eğer, ona ihtiyacı varsa; bu câriye, efendisine geri verilir." buyurmuştur.
Sahih olan, efendisinin, ihtiyacı olsun olmasın veya efendisi istesin veya istemesin; bu câriye efendisine geri verilir. Tebyîn'de de böyledir.
Efendisi, irtidad etmiş olan cariyeye, cima' edemez. Akıllı olan küçük kız da, bulûğa ermiş kız gibidir.
Hünsâ-i müşkil de böyledir. Yani, kadın gibidir. Nehru'l-Fâık'ta da böyledir.
İrtidad eden, hür bir kadın, dâr-i islamda durduğu müddetçe, câriye olmaz.
Şayet bu kadın, dâr-i harbe gider ve bu durumda esir* edilirse; câriye olur.
İmâm Ebû Hantfe (R.A.)'ye göre, bu kadın, dâr-i islâm'da da câriye olur.
"Bu kaville fetva verilmesinde de kocası olan şahıs hakkında bir beis yoktur." denilmiştir.
Bu durumda münâsip olan, kocasının, onu imâmdan satın alması; veya imâmın, bu kadını kocasına, bağışlamasıdır.
Böylelikle, kocası onun sahibi olmuş olur. Bu durumda onun efendişi olunca da, müslüman olması için, onu döver ve hapseder. Fethu'I-Kadîr'de de böyledir.
Velid bin Bişr, İmâm Ebû Yûsuf (R.A.)'un, şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:
"Bir mürted, riddeti inkâr ve tevhidi ikrar eder; Peygamber -(S.A.V.) Efendimizi bilir; îslâm dinini kabul ederse; bu durum, onun tevbesidir.'' Muhiyt'te de böyledir. [132]
Mecnuaun (= delinin) ve akıllı olmayan sabinin (= çocuğun) rid-deti (= İslâmdan çıkması) sahih olmaz.
Deliliği kesilen bir kimse, cinıaet halinde iken irtidad etse; bu irti-dadi sahih oimaz. Ancak, ifâkatı (= iyileştiği) durumunda irtidâd ederse; bu irtidadı sahih (= yani islâmdan çıkmış) olur.
Keza, aklı gitmiş sarhoşun irtidadı da sahih olmaz.
Buluğ, irtidâdın sahih olmasının şartlarından değildir.
Keza, erkek olmak da, irtidâdın sıhhatinin şartlarından değildir; bu kasdın şartındandır.
Zoraki yaptırılan irtidad, sahih olmaz. Bahru'r-Râık'ta da böyledir.
Akıllı sabi (= çocuk): Ebedî kurtuluş sebebinin, İslâm Dini olduğunu bilen; temizi pisden ayıran ve tatlıyı acıdan seçebilen çocuktur. Sirâcü'l-Vehhâc'da da böyledir.
Kâriü'I-Hidâye'nin Fetvalarında, âkil, yedi yaş olarak takdir edilmiştir. Nehru'l-Fâık'ta da böyledir.
Kendisine, risam isabet eden veya bir şey yediği için aklı giden kimsenin irtidadı, irtidad sayılmaz.
Keza, bunayan, vesveselenen veya aklına halel gelen bir kimsenin irtidadı da, bir irtidad sayılmaz. Siracü'l-Vehhâc'da da böyledir.
Bir müslüman, irtidad edince; ona, islâm arzolunur. Şayet, şüphesi varsa, böylece, o kalkmış olur.
Fakat, bu şahsa, islâmı arzetmek, vacip değildir. Belki de, bu müs-tehâptır. Fethu'l-Kadîr'de de böyledir.
Bu şahîs, üç gün hapsedilir. Eğer, müslüman olursa, ne âlâ. Aksi takdirde, öldürülür.
Bu hüküm, o şahsa, mühlet verildiği zamandır. Fakat, mühlet verilmezse; o saat öldürülür.
Bu hususta, hür ile köle arasında, bir fark yoktur. Sirâcü'l-Vehhâc' da da böyledir.
Bu şahsın müslüman olması, kelime-i şehâdeti getirmesi ve İslâmdan başka bütün dinlerden uzaklaşmasıdır.
Bu şahsın, kendisine dönmüş bulunduğu dinden uzaklaşması da, kâfidir. Muhıyt'te de böyledir.
Hasan1 in, Kitâbii'l-İrtidâd'mdan naklen Natıfî, Ecnâs'ta şöyle demiştir:
Bir mürted, tevbe dip İslama döner; sonra, yine kâfir olur ve bunu üç defa tekrar eder; her defasında da, İmâmdan mühlet isterse; imâm bu şahsa, üç gün müsaade eder; şayet, dördüncü defada da küfre dönerse; artık, ona mühlet verilmez.
Bu şahıs, bu durumda, müslüman olursa; olur; değilse, öldürülür.
Kerhî, Muhtasarında şöyle demiştir:
Bir kimse, üçüncü defa islâmdan dönerse; imâma getirilir. İmâm ondan, tevbe etmesini ister. Şayet, tevbe etmezse; onu öldürtür. Başkasına, müsâade etmez.
Tevbe ederse, canı acıtılacak şekilde dövdürür.
Bu dövme, had hududuna ulaşamaz.
Sonra da imâm, bu şahsı, tevbesinin te'siri görülene kadar, habseder.
Bu kisme, islamca hali görülünce, hapisten çıkarılır.
Böyle yapılınca da, yolu açık bırakılır.
Şayet, bu şahıs, tekrar irtidad ederse, yine böyle yapılır. Ta ki islâma dönene kadar; bu böylece tekrar edilir; bu şahıs öldürülmez.
Ancak, bu şahıs, islâmiyeti kabulden kaçınırsa; o zaman öldürülür.
Ebû'l-Hasan Kerhî: "Bu, bizim âlimlerimizin tamamının kavlidir. Dâima, mürtedden tevbe etmesi istenir." demiştir. Gâyetü'I-Beyân'da da böyledir.
Eğer imâm, bu şahsı öldürecekse; ona, önce islâmı arzeder. Şayet imâm, bu şahsı, ona islâmı arzetmeden önce öldürür veya bir uzvunu keserse; yaptığı bu şey, kerâhat-i tenzîhiye ile mekruh olur. Fethu'l-Kadîr'de de böyledir.
Bu durumda, imâma, tazminat gerekmez.
Bir kimse, imâmın izni olmadan, bu işi yaparsa; o kimse, yaptığının karşılığı olarak, te'dip edilir. Gâyetü'l-Beyân'da da böyledir.
İmâm Ebû Hanîfe (R.A.) ve t m ânı Mu hanime d (R.A.)'e göre, akıllı sabînin (= akıllı çocuğun) irtidadı da, irtidaddır. Bu çocuk, müslüman olması için zorlanır; ancak, öldürülmez. Sirâcü'l-Vehhâc'da da böyledir.
Mürahik sabî (- buluğ çağına yaklaşmış, fakat buluğa ermemiş çocuk) de böyledir. Muhıyt'te de böyledir.
Mürted, islâmı kabul edene kadar, her üç günde bir mübalağalı bir şekilde kırbaçlanır; öldürülmez.
Bir kimse, onu öldürürse, şüpheden dolayı, öldürene bir şey gerekmez.
Bir câriye, irtidad ederse; efendisi, ona zor kullanır.
İmâm Muhammed (R.A.), Asıl isimli eserinde: "Eğer, ona ihtiyacı varsa; bu câriye, efendisine geri verilir." buyurmuştur.
Sahih olan, efendisinin, ihtiyacı olsun olmasın veya efendisi istesin veya istemesin; bu câriye efendisine geri verilir. Tebyîn'de de böyledir.
Efendisi, irtidad etmiş olan cariyeye, cima' edemez. Akıllı olan küçük kız da, bulûğa ermiş kız gibidir.
Hünsâ-i müşkil de böyledir. Yani, kadın gibidir. Nehru'l-Fâık'ta da böyledir.
İrtidad eden, hür bir kadın, dâr-i islamda durduğu müddetçe, câriye olmaz.
Şayet bu kadın, dâr-i harbe gider ve bu durumda esir* edilirse; câriye olur.
İmâm Ebû Hantfe (R.A.)'ye göre, bu kadın, dâr-i islâm'da da câriye olur.
"Bu kaville fetva verilmesinde de kocası olan şahıs hakkında bir beis yoktur." denilmiştir.
Bu durumda münâsip olan, kocasının, onu imâmdan satın alması; veya imâmın, bu kadını kocasına, bağışlamasıdır.
Böylelikle, kocası onun sahibi olmuş olur. Bu durumda onun efendişi olunca da, müslüman olması için, onu döver ve hapseder. Fethu'I-Kadîr'de de böyledir.
Velid bin Bişr, İmâm Ebû Yûsuf (R.A.)'un, şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:
"Bir mürted, riddeti inkâr ve tevhidi ikrar eder; Peygamber -(S.A.V.) Efendimizi bilir; îslâm dinini kabul ederse; bu durum, onun tevbesidir.'' Muhiyt'te de böyledir. [132]
Konular
- Zimmîlerin Kilise, Havra Ve Ateş-Hâne Yapmak İstemeleri
- Önceden Yapılmış Kilise Ve Havralar
- Zîmmîlerîn Eskiden Yapılmış Kiliseleri Yıkılmışsa
- Harbîlerle Yapılması Uygun Olmayan Bazı Sulh Şekilleri
- Zimmîlerin Kılık, Kıyafet Ve Davranışları
- Zimmîlerin Kıyafetleri
- Müslümanlara Ait Şehirler
- İslam Şehirleri İle İlgili Hükümler
- Zimmîler, Kendi Dinlerince Yasak Olan Şeyleri Yapmaktan Menedilir
- Karısı Zimmiye Olan Müslüman
- Zimmîlerîn Müslümanlara Ait Bir Şehirde Oturmaları Ve Oradan Ev Satın Almaları
- Ahidlerî Bozulan Zimmîler
- 9- MÜRTEDLERLE İLGİLİ HÜKÜMLER
- Mürted Ne Demektir:
- İrtidâdın Rüknü:
- Riddetin Sahih Olmasının Şartı:
- Mürtedin Malı
- Mürtedin Tasarrufları (= Yaptığı İşler)
- Küfrü Gerektiren Haller
- 1) Îmân Ve İslâm'a Taalluk Eden, Küfür Sözleri
- 2) Allah'ın Zâtı Ve Sıfatları İle İlgili Küfür Sözleri
- 3) Peygamberlerle İlgili Küfür Lafızları
- 4) Kur'ân-ı Kerîme Taalluk Eden Küfür Lafızları
- 5) Namaz, Oruç Ve Zekâtla İlgili Küfür Lafızları
- Zekât:
- Oruç:
- 6) İlim Ve Âlimlerle İlgili Küfür Lafızları
- 7) Helâl Ve Haramla İlgili Küfür Lafızları
- 8) Fâsık, Fâcir Ve Benzerlerinin Sözlerine Taalluk Eden Küfür Lafızları:
- 9) Kıyamet Gününe Taalluk Eden Küfür Lafızlar!