Kızı nikahlayan, baba-ana bir kardeş veya baba bir kardeşse, şöyle yazar:

"Filan şahıs, kız kardeşi olan küçük füaneyi (ki o filan oğlu filanın kızıdır) baba ve ana bir kardeşlik veya baba bir kardeşlik velâyetiyle, tezvic eylemiştir."

O kızın, kardeşinden daha yakın birisi yoksa ve ona müslüman hâkimlerinden,    hükmü    sahih   ve   caiz   bir   hâkim   tarafından

 Fetâvâyi Hindiyye

hükmedilmişse, bu evlendirme caizdir. Zira, baba ve dedenin handndt olan kimselerin, küçüğün nikâhını yapması hususunda âlimler arasında ihtilaf vardır.

Tezvîc eden amca ise, o da şöyle yazar:  Filan şahıs; kardeşinin kızı olan füİaneyi, ana-bâba bir veya baba bir amcaitk velâyetiyle tezvic eyledi."

Kardeş hakkında söylenenler, amca hakkında da söylenmiştir.

Şayet, kadının kendisini tezvic edecek (= evlendirecek) bir velisi yoksa; bu kadın hâkimin izniyle, kendi kendini evlendirir ve: Filâne, şu kadar mehirle, âdil şahitler huzurunda, hâkimin izniyle, kendi nefsini, fülana tezvic-î sahih ile tezvic eyledi. Onun, hazırda da, gaipte de bir velisi yoktur." diye yazar.
Eğer, böyle bir kadın, kendisini hâkimin izni olmaksızın evlendi-rirse sonunda hâkime varır. Müslüman hâkkn.d^ bu nikâhın sıhhatine hükmeder ve kadın "Bu kocadan, mehir cümlesinden şu kadar dirhon aldım. Geride şu kadar kaldı." diye yazar. [13]