Bir koca, karısını hal eylese; onun hal olduğu yazılır.

Şayet, nikâhda tesmiye bulunmaz ve hal de dühûldan ve halvet­ten önce olur ve mehir de tesmiye edilmemiş bulunursa; bir miktar mal üzerine yazılır. Ve şöyle denir. Onu, duhûlden ve halvetten ön­ce, kadının, kocasının üzerinde olan bütün haklarına karşılık ola­rak, mühâlaa sahih olduğu hâlde hal eyledi. Zehiyre'de de böyledir.

Bir baba, küçük kızı filaneyi, kocasından, duhûlden sonra hal eylese (= mal mukabili boşatsa) bu da şöyle yazılır: Bunun filan ik­rar eyledi: Filâne küçük kızı, (yaşını da söyleyerek) filanın nikahın­da idi. Onun sahih nikahla helâli idi. Onun nikâhım, —babalık velayetide— babası yapmıştı. Ve bu nikâh, şahitlerin huzurunda yapılmıştı. Kocası da ona dâhil olmuş ve bir müddet iyi geçinmişlerdi. Sonra, kocası, onun sohbetinden hoşlanmadı. Babası da, kocanın sohbetinden hoşlanmadı. Babası, kızın mehrini de teslim almıştı. Me-hir de, şu şu kadardı. Ve kocası, kadını nefsinden —babasının isteği üzerine, bir talâk, şu kadar mehri ve üç aylık iddet nafakasına karşı­lık olarak, şu tarihden itibaren hal eyledi. Bu, kendisinde fesâd bu­lunmayan, caiz ve sahih bir mühâlaa olarak, ta'lıksız ve istikbâlde bir zamana izafe kilınmaksızın, böylece ve vasıflarda, kadın hal edildi. Bu durumda, kocanın, ona müracaat hakkı kalmadı. Hiç-bir yön­den, istek hakkı da kalmadı. Bu mühâlaayı da, hal meclisinde, iki taraf yüz yüze, şifahen kabul eylediler.
Kocanın beraatı yazılmaz. Çünkü koca, mehrin bakıyyesinden beri değildir. Hal', babanın malı sebebiyle olmuştur. Sanki, mehri ve nafakayı söylemeksizin, onun malı sebebiyle, hal vâki olmuş gi­bidir. Ancak, bu hal sebebiyle, kocadan mehir sakıt olmuştur. Ba­baların, "mehirden bir şey alma" ikrarları sahih olur; diğer velirin bu ikrarı sahih olmaz. [19]