Bu hususta da, "köleyi azâd etmek için, iki ortağın vekil tâ­yin etmeleri" durumunda açıkladığımız gibi yazılır:

Itak (= azâd etme) bölümüne gelince, vekil: "İkisinin yerine onu azâd ediyorum." veya "o, ikisinden bedel hürdür." yahut: "On­lardan birinin nasibi, sahibi tarafından hürdür." derse; bu kâfi gelir ve hâl-i hazırda, her ikisinin hissesi de azâd olmuş olur.

Tedbîr bölümünde ise vekilin "Bu köleden, her birinin hissesi­ni müdebber eyledim ve her birinin Hissesini ölmelerinden sonra hür kıldım." demesi lâzımdır. Ancak, böylece herbirinin ölümüyle, o köle hür olmuş olur.
Şayet: "Ben, onu, onların yerine müdebber eyiedim." veya "ölümlerinden sonra, hür eyledim." derse; ikisi de öldükten sonra, o köle azâd olmuş olur. Biri önce ölürse; ölmeyenin hissesi azâd ol­muş olmaz. Zehıyre'de de böyledir. [42]