Bir adam, diğerine karşı iddiada bulunarak: "Sen, benden, şu şu kadar buğdayı, elli dinara safın aldın.'* der ve iki de şahit getirir; onlardan birisi "yirmibeş dinara sattığına'* şahitlik yapar; diğeri de "yirmi yedi dinara sattığına" şahitlik ederse; "ihtilaf ettikleri için şahit­likleri kabul edilmez." denilmiştir.

Da'vâ sahih olmuş olsa, yirmi dinara kabul edilir. Çünkü, onlar yirmi dinar lafzında ittifak eylemişlerdir." denilmiştir.

Önceki kavil şahindir. Çünkü, her biri başka akde şahitlik etmişlerdir.

Yirmi beş dinar akdi, yirmi dinar akdinden başkadır.

Buna benzer ihtilaflar vaki oluyor ve taraflar karşılıklı yeminleşiyorlar.

Bir adam, diğerine karşı iddada bulunarak: "Şu şu kadar ölçek buğday alacağının olduğunu" söyler ve da'vâsında: "Bu da'vâh benden müste'cir olarak, şu meblağ buğdaya arazimi haksız olarak aldı. Şayet o yer aynen onun elinde duruyor ise, bana iade eylesin. Eğer zayi oldu ise, benzerini ödesin."  derse;  da'vâh,  onun  bu da'vâsmı:   "Şu meblağ buğdayı mezraamdan  aldı." veya  "Mezralarımın mezraasını aldı." demediği illetiyle reddeder. Teslim talebi için, öyle söylemesi gerekir. Çünkü arazinin başkasına âit olması ihtimâli de vardır ve bu yer da'vâcının olmayabilir.

Zirâatcinin ismini ve künyesini söylemesi de şart mıdır?

Âlimler bu hususta ihtilaf etmişlerdir.

Fetâvâyi Nesefî'de şöyle zikredilmiştir.:

Da'vâda, dört bin dinar söylense, yazıda ise "şahit dört dinar sözünü söyledi." yazılmışsa, Şeyhu'I-lmâm es-Sağdî: "Da'vâ ile şehâdet arasındaki muhalefet açıktır. "Bin" lafzı unutulmuş denilirse: "Unu-tulmuşsa, yazı fesada gitmiştir.'' buyurmuştur.
Şehâdet kabul edilerek, dört dinar hükmedilir." de denilmiştir. [191]