Aslolan yerden, çıkan mahsûlün, bir kısmından ücret almanın caiz olmasıdır.

Keza, bundan âmilin ücret alması da caizdir. Fakat, bu ikisinden başkasının alması caiz değildir. Muniyt'te de böyledir.

"Müzaraa caizdir." diyen kavle göre, iki nev'idir: Birincisi: Arazi birinin olması hâli.
İkincisi: Arazinin, ikisinin olması hâlidir. Şayet, arazi birinin ise; o da iki nevidir: Birincisi: Tohumun ortaklardan birisinin olması;-İkincisi: Tohumun ikisinin olması hâlidir. [14]