5- BİR YERİ, ZÎRAAÎCİNİN, BİR BAŞKASINA MÜZÂRAATEN VERMESİ
Zirâatci, tarlayı, bir başkasına zirâata vermek İsterse; tohumun tarla sahibinden olması hâlinde, o tarlayı başka bir zirâatciye verme hakkı yoktur; bir başkasına zirâate veremez.
Ancak, yer sahibinin izni olursa o zaman verebilir. Bu izin, ya nas-san olacaktır veya delâleten olacaktır.
Şöyleki; tarla sahibi, bidayette: "Bildiğin gibi yap." derse; o da o takdirde müzâraat ameli için, bizzat kendisinin çalışmasını şart koşulmadı ise, bir başkasını icarlayabilir.
Şayet, izrâatci, bir başkasına yarı yarıya vermiş ise, buna da tarla sihibinin nassan (= söz ile) veya delâleten izni yoksa; önceki müzâ-raa ikisinin arasında caizdir.
Bu durumda, ziraatçının, arazi sahibine, tohumunun bedelini ödetmeden başka yapacağı bir şey yoktur. Onu da tarla sahibi, dilediğine ödetir: îster önceki ortağına ödetir; isterse, sonraki adama ödetir.
Eğer öncekine ödetirse, o ikinci adama müracaat edemez.
Şayet ikinci adama ödetirse; o, önceki adama müracaat öder.
Şayet o yerde, bir noksanlanma oldu ise, o noksanlığı ikinci adam öder. Bu, İmâm Ebû Hanîfe (R.A.)'ye göre ve İmâm Ebû Yûsuf (R.A.)'un son kavline göre böyledir. Zehiyre'de de böyledir.
Sonra da duruma bakılır: Önceki zirâatciye, yarıdan, ne kadar hisse düşmüş olduğu araştırılır. Onun için, tarla sahibine verdiği kadarı helâldir. Fazlasını, tasadduk etmesi gerekir. Çünkü, o fazlayı haksız olaTarla sahibi ise, yarısını alır. Onun de, nefsi için şart koştuğu odur. Mahsûlün tamamının altıda biri de, birinci ziraatcinin olur.
Bir adam, diğerine, tarîasını ve tohumunu "Allah ne verirse yarı yarıya olmak üzere, bir seneliğine verir ve ona:*'Bildiğin gibi yap."der; o adam da bir başkasına, yarı yarıya verirse; işte bu caizdir.
İkinci adam, çıkanın yarısını alır. Geride kalanı da tarla sahibi ile birinci adam aralarında yarı yarıya taksim ederler- Çünkü tarla sahibi, çıkacak olanını yansım şart koşmamış; ancak, Allahu Teâlâ'nin ona vereceğinin yarısını şart koşmuştu, tşte böylece çıkanın yarısını ikinci ziraatçı aldı; yarısını da tarla sahibi ile Önceki adam taksim eylediler.
Şayet bidayette tarla sahibi, "çıkacak olanın yarısını, nefsine" şart koşmuş olsaydı; o zaman tam yansını alırdı.
Ve eğer:"Bildiğin gibi yap." demeseydi; mes'ele yine önceki gibi olurdu. Ve tarla sahibi; dilediğine; tohumunu ve tarlasını noksanlık bedelini ödetirdi.
Kalan mes'ele beyan ettiğimiz gibidir.
îkinci ziraatçı, tohum elinde zayi olana kadar, onu ekmez veya su basar ve yer fesada gider ve oraya noksanlık gelirse; onlardan hiç birine tazminat gerekmez. Çünkü birinci adam, ikinciye vermekle muhalif olmadı.
Görmüyor musun ki: Bir adam, diğerine tarlasını, tohumunu verip, ziraat işlerinde de ona yardım eylese veya ücretli tutsa; muhalif olmuş olmuyor. Mebsût'ta da böyledir.
önceki ziraatçı, birisinden ariyet olarak alır; çıkacak olan da önceki ziraatçı ile tarla sahibinin arasında olursa ve şayet bu önceki ziraatçı, ikinci ziraatcîye ariyet olarak,"kendi nefsi için ekmek üzere" verdi ise, bu ariyet caiz olur.
Ariyet alan şahıs, onu eker; çıkanı da ona teslim ederse, önceki ziraatçı, arazi sahibine, yerinin tamamının ecr-i mislini tazmin eder. Çünkü, ondan kendisi o yeri çıkanın yarısını vermek üzere icarîamıştı; çıkandan ise bir şey vermedi.
Bununla, başkasına ariyet olarak verilmeyen yer arasında fark vardır. Şayet nefsi için bir şey ekdirmez veya.âriyet verir de, alan bir şey ekmez ise, birinci zirâatci, yer sahibine bir tazminatta bulunmaz. Ve yerinin ecri mislini vermez. Çünkü, o yer ekilmemiştir. Zehiyre'de de böyledir.
Bir adam, bir yerini, birisine bir sene ekmesi şartıyle verdiğinde, ona çıkacak olana ortak olmak üzere, tohumunu da vererek: "Re'yince hareket et." der veya bunu demez, ve o adam da, o tarla ile tohumu yarı yarıya bir başkasına ortağa verirse; işte bu caizdir.
Mahsul çıkınca, ameline karşılık, yarısını ziraatçı alır; yarısını da tarla sahibi şartına uygun olarak alır. Tohum sahibine bir şey yoktur.
İkinci zirâatci için, üçte birini şart koşmuş olsaydı, yine her iki mes'ele de caiz olurdu. İkinci zirâatciye üçte bir vardır; tarta sahibine yarı hisse vardır. Birinci adama da altıda bir hisse vardır. Ve bu, onun için helâldir. Çünkü, tohumu iş görmüştür.
Bir adam, tarlasını; tohumunu diğeri ekmek üzere, yarıya verir; birinci zirâatcide, ikinciye tohumunu ekmek ve üçte ikisini, diğer adama vermek üzere verirse; üçte biri, birinci zirâatcinin; üçte ikisi, ikinci ziraatcinin olur.
Tohumunun çoğaldığından dolayı; başkasının onun üzerinde bir hakkı olmaz; Ancak"çı_kacağm üçte biri, birincinin olacak; üçte biri tarla sahibinin olacak; "diye şart koşarsa; o takdirde, tarla sahibinin, birinci zirâatcide eğer tohum, bu birinci zirâatcinin ise tarlanın üçte birinin ecr-i misli vardır. Mebsût'ta da böyledir.
Bir adam, diğerine, tarlasını ve tohumunu mezrûat için; çiftçi-ye"yirmi ölçek verilmesi, geri kalanın da tarla sahibinin olması"şartıy-le vererek, ona:"Bildiğin gibi yap."der veya öyle bir şey söylemez; zirâatci de o yeri ve tohumu, bir başkasına yarı yarıya verir; bu ikinci şahıs da çalışırsa; çıkan mahsûl, yer sahibi ile ikinci zirâatcinin olur. Önceki adama, çalıştığının ecr-i misli verilir.
Keza, o yerden hiç bir şey çıkamazsa, hüküm aynıdır.
Bir adam, diğerine tarlasını ve tohumunu yarı yarıya vererek ona:"Bildiğin gibi yap."der veya böyle demez; o adam da, onu bir başkasma müzaraa olarak ve"ona, yirmi ölçek vermek üzere "verirse; işte bu müzaraa birinci ile ikinci arasında fâsiddir. ikinci adam, birinciden, çalıştığının ecr-i mislini alır. Çıkan mahsûlü, birinci zirâatci ile tarla sahibi, yan yarıya taksim ederler.
Bir adam, diğerine, tariasinı"cıkacak olandan kendisine yirmi ölçek verilmesi ve diğerinin, tohumuna ekmesi çalışması; çıkanın fazlasının ise zirâatcinin olması veya o kadar ölçeği zirâatci'nin olması, kalanını ise yer sahibi alması"şartiyle verir; zirâatci de, bu yeri, öncekinin tohumuyla birlikte, yarı yarıya, bir başkasına verir veya bu durumda tohum, ikinciden olacak olur ve o adam da ekip, biçerek mahsûlü çıkarırsa, çıkana, iki zirâatci ortak olurlar. Tarla sahibine ise, tarlasının ecr-i mislini öderler. Ve bunu, önceki adam öder.
Şayet ikinci adam, tarlanın kime âit olduğunu, akit yapana kadar bilmiyorsa; yer sahibinin yerini geri istemesi hâlinde,, bu akid bozulur.
Eğer, ikinci akidde, tohum ikinci adamın olacaksa; onların aralarındaki akid de bozulur. Çünkü, birinin, diğerinde hakkı vardır. Bu, fesâd sebebiyle böyledir.
Eğer tohum birincinin ise, ikinciyi icarlamak akdin bozukluğa sebebiyle fâsid olur.
Yer sahibi, yerini müzaraa için, birine, yarı yarıya vererek, ona:"Bildiğin gibi yap."der veya bunu söylemez; birinci adam da tohumunu kendisi koyarak, ikinci bir zirâatciye,' 'yirmi ölçeği çıkacak olandan, almak üzere*'verirse, bu akid fâsiddir.
İkinci adam, birinci adamdan ecr-i misil ahr.
Çıkan mahsûl ise, yer sahibi ile birinci ortağın arasında, yarı yarıya taksim edilir.
Şayet tohum, ikinci ziraatçının ise, çıkanın tamamı onun olur. Birinci adamla, tarla sahibine ecr-i misillerini verir. Mebsût'ta da böyledir.
Bir adam, tarlasını, diğerine tohumunu yarı yarıya vermek, öküz de ekiciden olmak şartıyla ortaklığa verir; ekici de kendi hissesine, birini ortak eder ve beraberce çalışırlarsa; bu şirket ( = ortaklık) bâtıl olur.
Bu durumda, çıkan mahsûl, herkesin tohumu nisbetinde taksim edilir.
Birinci şahıs, ikinci zirâatciye ecr-i mislini verir. Çünkü onu fasid ücretle çalıştırmış oldu.
Birinci zirâatcinin, yer sahibinden, ecr-i misil almaya hakkı yoktur. Çünkü, o onun ortağıdır; ecir gerekmez.
Önceki zirâatci, aldığı fazlalığı tasadduk eder.
Çünkü bunu başkasının yerinden, fâsid olarak yapılan icâresi sebebiyle almış oldu. Fetâvfcyİ Klbrlda da böyledir.
Bir adam, bir yerini, kendi tohumuyla ve öküzüyle, ziraat yapmaya verse, çıkacak olanın üçte biri tarla sahibinin,; Üçte ikiside diğerinin olması şartıyle, müzâraya verdiğinde; o şahıs üçte biri, onun olmak üzere, bir başkasını çahştırsa; işte bu yer sahibi ve birinci adam hakkında, sahihtir. Fakat, ikinci adam hakkında fâsiddir.
Bu durumda, çıkanın üçte birini tarla sahibi alır; üçte ikisini ise, birinci ziraatçı alır. İkinci çalışan şahsa, birinci zirâatci,ecr-i misilini verir. En uygun olanı ise. bu müzaraa, cümlesinin hakkında da fesada gitmiştir. Çünkü, tohum sahibi, birinci ziraatçıdır; bu yer ile âmili birlikte icarlamış oluyor.
Bu mes'elede, tohum yer sahibinin olmuş olsaydı, müzaraa tamamının hakkında da sahih olurdu. Çıkacak olan mahsûl de şartlarına göre aralannda taksim edilirdi. Redâi'de de böyledir.
En doğrusunu bilen Allahu Teâlâ'dır. [20]
Ancak, yer sahibinin izni olursa o zaman verebilir. Bu izin, ya nas-san olacaktır veya delâleten olacaktır.
Şöyleki; tarla sahibi, bidayette: "Bildiğin gibi yap." derse; o da o takdirde müzâraat ameli için, bizzat kendisinin çalışmasını şart koşulmadı ise, bir başkasını icarlayabilir.
Şayet, izrâatci, bir başkasına yarı yarıya vermiş ise, buna da tarla sihibinin nassan (= söz ile) veya delâleten izni yoksa; önceki müzâ-raa ikisinin arasında caizdir.
Bu durumda, ziraatçının, arazi sahibine, tohumunun bedelini ödetmeden başka yapacağı bir şey yoktur. Onu da tarla sahibi, dilediğine ödetir: îster önceki ortağına ödetir; isterse, sonraki adama ödetir.
Eğer öncekine ödetirse, o ikinci adama müracaat edemez.
Şayet ikinci adama ödetirse; o, önceki adama müracaat öder.
Şayet o yerde, bir noksanlanma oldu ise, o noksanlığı ikinci adam öder. Bu, İmâm Ebû Hanîfe (R.A.)'ye göre ve İmâm Ebû Yûsuf (R.A.)'un son kavline göre böyledir. Zehiyre'de de böyledir.
Sonra da duruma bakılır: Önceki zirâatciye, yarıdan, ne kadar hisse düşmüş olduğu araştırılır. Onun için, tarla sahibine verdiği kadarı helâldir. Fazlasını, tasadduk etmesi gerekir. Çünkü, o fazlayı haksız olaTarla sahibi ise, yarısını alır. Onun de, nefsi için şart koştuğu odur. Mahsûlün tamamının altıda biri de, birinci ziraatcinin olur.
Bir adam, diğerine, tarîasını ve tohumunu "Allah ne verirse yarı yarıya olmak üzere, bir seneliğine verir ve ona:*'Bildiğin gibi yap."der; o adam da bir başkasına, yarı yarıya verirse; işte bu caizdir.
İkinci adam, çıkanın yarısını alır. Geride kalanı da tarla sahibi ile birinci adam aralarında yarı yarıya taksim ederler- Çünkü tarla sahibi, çıkacak olanını yansım şart koşmamış; ancak, Allahu Teâlâ'nin ona vereceğinin yarısını şart koşmuştu, tşte böylece çıkanın yarısını ikinci ziraatçı aldı; yarısını da tarla sahibi ile Önceki adam taksim eylediler.
Şayet bidayette tarla sahibi, "çıkacak olanın yarısını, nefsine" şart koşmuş olsaydı; o zaman tam yansını alırdı.
Ve eğer:"Bildiğin gibi yap." demeseydi; mes'ele yine önceki gibi olurdu. Ve tarla sahibi; dilediğine; tohumunu ve tarlasını noksanlık bedelini ödetirdi.
Kalan mes'ele beyan ettiğimiz gibidir.
îkinci ziraatçı, tohum elinde zayi olana kadar, onu ekmez veya su basar ve yer fesada gider ve oraya noksanlık gelirse; onlardan hiç birine tazminat gerekmez. Çünkü birinci adam, ikinciye vermekle muhalif olmadı.
Görmüyor musun ki: Bir adam, diğerine tarlasını, tohumunu verip, ziraat işlerinde de ona yardım eylese veya ücretli tutsa; muhalif olmuş olmuyor. Mebsût'ta da böyledir.
önceki ziraatçı, birisinden ariyet olarak alır; çıkacak olan da önceki ziraatçı ile tarla sahibinin arasında olursa ve şayet bu önceki ziraatçı, ikinci ziraatcîye ariyet olarak,"kendi nefsi için ekmek üzere" verdi ise, bu ariyet caiz olur.
Ariyet alan şahıs, onu eker; çıkanı da ona teslim ederse, önceki ziraatçı, arazi sahibine, yerinin tamamının ecr-i mislini tazmin eder. Çünkü, ondan kendisi o yeri çıkanın yarısını vermek üzere icarîamıştı; çıkandan ise bir şey vermedi.
Bununla, başkasına ariyet olarak verilmeyen yer arasında fark vardır. Şayet nefsi için bir şey ekdirmez veya.âriyet verir de, alan bir şey ekmez ise, birinci zirâatci, yer sahibine bir tazminatta bulunmaz. Ve yerinin ecri mislini vermez. Çünkü, o yer ekilmemiştir. Zehiyre'de de böyledir.
Bir adam, bir yerini, birisine bir sene ekmesi şartıyle verdiğinde, ona çıkacak olana ortak olmak üzere, tohumunu da vererek: "Re'yince hareket et." der veya bunu demez, ve o adam da, o tarla ile tohumu yarı yarıya bir başkasına ortağa verirse; işte bu caizdir.
Mahsul çıkınca, ameline karşılık, yarısını ziraatçı alır; yarısını da tarla sahibi şartına uygun olarak alır. Tohum sahibine bir şey yoktur.
İkinci zirâatci için, üçte birini şart koşmuş olsaydı, yine her iki mes'ele de caiz olurdu. İkinci zirâatciye üçte bir vardır; tarta sahibine yarı hisse vardır. Birinci adama da altıda bir hisse vardır. Ve bu, onun için helâldir. Çünkü, tohumu iş görmüştür.
Bir adam, tarlasını; tohumunu diğeri ekmek üzere, yarıya verir; birinci zirâatcide, ikinciye tohumunu ekmek ve üçte ikisini, diğer adama vermek üzere verirse; üçte biri, birinci zirâatcinin; üçte ikisi, ikinci ziraatcinin olur.
Tohumunun çoğaldığından dolayı; başkasının onun üzerinde bir hakkı olmaz; Ancak"çı_kacağm üçte biri, birincinin olacak; üçte biri tarla sahibinin olacak; "diye şart koşarsa; o takdirde, tarla sahibinin, birinci zirâatcide eğer tohum, bu birinci zirâatcinin ise tarlanın üçte birinin ecr-i misli vardır. Mebsût'ta da böyledir.
Bir adam, diğerine, tarlasını ve tohumunu mezrûat için; çiftçi-ye"yirmi ölçek verilmesi, geri kalanın da tarla sahibinin olması"şartıy-le vererek, ona:"Bildiğin gibi yap."der veya öyle bir şey söylemez; zirâatci de o yeri ve tohumu, bir başkasına yarı yarıya verir; bu ikinci şahıs da çalışırsa; çıkan mahsûl, yer sahibi ile ikinci zirâatcinin olur. Önceki adama, çalıştığının ecr-i misli verilir.
Keza, o yerden hiç bir şey çıkamazsa, hüküm aynıdır.
Bir adam, diğerine tarlasını ve tohumunu yarı yarıya vererek ona:"Bildiğin gibi yap."der veya böyle demez; o adam da, onu bir başkasma müzaraa olarak ve"ona, yirmi ölçek vermek üzere "verirse; işte bu müzaraa birinci ile ikinci arasında fâsiddir. ikinci adam, birinciden, çalıştığının ecr-i mislini alır. Çıkan mahsûlü, birinci zirâatci ile tarla sahibi, yan yarıya taksim ederler.
Bir adam, diğerine, tariasinı"cıkacak olandan kendisine yirmi ölçek verilmesi ve diğerinin, tohumuna ekmesi çalışması; çıkanın fazlasının ise zirâatcinin olması veya o kadar ölçeği zirâatci'nin olması, kalanını ise yer sahibi alması"şartiyle verir; zirâatci de, bu yeri, öncekinin tohumuyla birlikte, yarı yarıya, bir başkasına verir veya bu durumda tohum, ikinciden olacak olur ve o adam da ekip, biçerek mahsûlü çıkarırsa, çıkana, iki zirâatci ortak olurlar. Tarla sahibine ise, tarlasının ecr-i mislini öderler. Ve bunu, önceki adam öder.
Şayet ikinci adam, tarlanın kime âit olduğunu, akit yapana kadar bilmiyorsa; yer sahibinin yerini geri istemesi hâlinde,, bu akid bozulur.
Eğer, ikinci akidde, tohum ikinci adamın olacaksa; onların aralarındaki akid de bozulur. Çünkü, birinin, diğerinde hakkı vardır. Bu, fesâd sebebiyle böyledir.
Eğer tohum birincinin ise, ikinciyi icarlamak akdin bozukluğa sebebiyle fâsid olur.
Yer sahibi, yerini müzaraa için, birine, yarı yarıya vererek, ona:"Bildiğin gibi yap."der veya bunu söylemez; birinci adam da tohumunu kendisi koyarak, ikinci bir zirâatciye,' 'yirmi ölçeği çıkacak olandan, almak üzere*'verirse, bu akid fâsiddir.
İkinci adam, birinci adamdan ecr-i misil ahr.
Çıkan mahsûl ise, yer sahibi ile birinci ortağın arasında, yarı yarıya taksim edilir.
Şayet tohum, ikinci ziraatçının ise, çıkanın tamamı onun olur. Birinci adamla, tarla sahibine ecr-i misillerini verir. Mebsût'ta da böyledir.
Bir adam, tarlasını, diğerine tohumunu yarı yarıya vermek, öküz de ekiciden olmak şartıyla ortaklığa verir; ekici de kendi hissesine, birini ortak eder ve beraberce çalışırlarsa; bu şirket ( = ortaklık) bâtıl olur.
Bu durumda, çıkan mahsûl, herkesin tohumu nisbetinde taksim edilir.
Birinci şahıs, ikinci zirâatciye ecr-i mislini verir. Çünkü onu fasid ücretle çalıştırmış oldu.
Birinci zirâatcinin, yer sahibinden, ecr-i misil almaya hakkı yoktur. Çünkü, o onun ortağıdır; ecir gerekmez.
Önceki zirâatci, aldığı fazlalığı tasadduk eder.
Çünkü bunu başkasının yerinden, fâsid olarak yapılan icâresi sebebiyle almış oldu. Fetâvfcyİ Klbrlda da böyledir.
Bir adam, bir yerini, kendi tohumuyla ve öküzüyle, ziraat yapmaya verse, çıkacak olanın üçte biri tarla sahibinin,; Üçte ikiside diğerinin olması şartıyle, müzâraya verdiğinde; o şahıs üçte biri, onun olmak üzere, bir başkasını çahştırsa; işte bu yer sahibi ve birinci adam hakkında, sahihtir. Fakat, ikinci adam hakkında fâsiddir.
Bu durumda, çıkanın üçte birini tarla sahibi alır; üçte ikisini ise, birinci ziraatçı alır. İkinci çalışan şahsa, birinci zirâatci,ecr-i misilini verir. En uygun olanı ise. bu müzaraa, cümlesinin hakkında da fesada gitmiştir. Çünkü, tohum sahibi, birinci ziraatçıdır; bu yer ile âmili birlikte icarlamış oluyor.
Bu mes'elede, tohum yer sahibinin olmuş olsaydı, müzaraa tamamının hakkında da sahih olurdu. Çıkacak olan mahsûl de şartlarına göre aralannda taksim edilirdi. Redâi'de de böyledir.
En doğrusunu bilen Allahu Teâlâ'dır. [20]
Konular
- Ziraatçı İle İlgili Şartlar:
- Ekilecek Şeye Âit Şartlar:
- Müzâraanın Sıhhatinin Diğer Şartları:
- Arazi İle İlgili Şartlar:
- Zirâat Vasıtaları İle İlgili Şartlar:
- Müzâraa'nın Müddeti:
- Müzâraada Hisselerin Belirtilmesi:
- Müzaraa Akdini İfsâd Eden Şartlar:
- Müzâraatın Hükümleri:
- 2- MÜZÂRAA'NIN ÇEŞİTLERİ
- Caîz Olan Ve Caiz Olmayan Müzâraa Şekillerî
- Caîz Olan Müzâraalar:
- Fâsîd Müzâraalar
- 3- MÜZÂRAADARİ ŞARTLAR
- 4- TARLA VEYA HURMALIK SAHİBİNİN, KENDİSİNİN ÇALIŞMAYA BAŞLAMASI
- 5- BİR YERİ, ZÎRAAÎCİNİN, BİR BAŞKASINA MÜZÂRAATEN VERMESİ
- 6- MÛZÂRAADA, MUAMELENİN ŞART KOŞULMASI
- 7- MÜZÂRAADA İHTİLAF
- 8- ZİRÂİ ORTAKLIKTA, TARLA VEYA HURMALIK SAHİBİ İLE ÇİFTÇİ VE ÂMİLİN HİSSELERİNİN FAZLALAŞTIRILMASI
- 9- ARAZİ SAHİBİNİN ÖLMESİ VEYA ZİRAAT VAKTİNİN GEÇMESİ HÂLİNDE, EKİLİ ŞEY BAKLİYAT VEYA HURMA OLURSA
- 10- BİR ARAZİYİ, ORTAKLARDAN BİRİNİN VEYA BİR GASIBIN EKMESİ
- 11- EKMESİ İÇİN, BİR ORTAĞA VERİLMİŞ BULUNAN BİR YERİN SATILMASI
- 12- MUAMELE VE MUZÂRAA'NIN FESHİNDE ÖZÜR
- 13- ÇİFTÇİ VEYA İŞÇİNİN ÖLÜMÜ HÂLİNDE, YAPTIĞI ZİRÂİ İŞLER BİLİNMİYORSA DURUM NE OLUR?
- 14- HASTANIN, MÜZÂRAA VE MUAMELESİ
- Hastanın, Müzâraa Ve Muâmeıe Hakkındaki İkrarı
- 15- MÜZARAA VE MUAMELEDE REHİN
- 16- MÜZÂRAA VE MUAMELE İLE BİRLİKTE, BİR KÖLEYİ AZÂD ETMEK VEYA MÜKATEP KILMAK
- 17- MÜZARAA VE MUAMELE KARŞIĞINDA TEZEVVÜC, HULÛ' VE KASDEN ADAM ÖLDÜRMEKTEN DOLAYI SULH YAPMAK
- 18- MÜZÂRAA VE MUAMELEDE VEKÂLET