Sığırın iırisabı 30 dur. Yâni, 30 dan az olan sığırlar İçin ze­kât icabetmez.
Sâime olan sığırkrin sayısı 30 a ulaştığı zaman, zekât olarak, iki yaşma girmiş erkek veya dişi bir   buzağı verilir. Hidâye'de de

böyledir.
Sığırların sayısı 40 a varıncaya kadar, ilâve olarak bir şey vermek îcab etmez. Talıâvî ŞerKi'nde de böyledir. (Yani 30 - 40 sığır için, iki yaşma girmiş, erkek veya dişi bir buzağı verilir.)
Sığırların sayısı 40'a ulaşınca, zekât olarak üç yaşına girmiş, erkek veya dişi bir dana verilir.
İmâmı Azam İR'A.)'a göre, 40 dan 60a kadar; artan mik­tarın da zekâtını vermek icabetler. Fazla olan her bir sığır için, üç yaşındaki bir donanın kıymetinin kırkta biri, (fazla olan tiki sığır için, mezkur dananın değerinin yirmide biri...) verilir. Bu kavi, el-Asü isimli "eserde rivayet edilmiştir.
60 sığır için, zekât olarak, iki yaşına girmiş erkek veya dişi 2 buzağı verilir. Hklâye'de de böyledir.
Sığırların zekâtının hesaplanmasında, 60'dan sonra otuz veya kırk sayılarına itibar edilir. Yani, 60'dan sonra her 30 sığır için bir, iki yaşma girmiş buzağı; veya her 40 sığır için üç yasına girmiş bir dana hesabı ile zekât verilir.
Meselâ : 70 sığır için, bdr buzağı ile bir dana; 80 sığır için, iki dana; doksan sığır için üç buzağı; 100 sığır için de, iki buzağı ile bir dana zekât olarak verilir. Tahavî Şerhi'nde de böyledir.

Verilecek zekâtın buzağı ile de, dana ile de karşılanma ih­timali olunca, zekât verecek olan kimse muhayyerdir; dilerse zekâtı buzağılarla verir, dilerse danalarla verir.
Şöyle ki : 120 sığın olan bir kimse, isterse, bunların zekâtı ola­rak, üç dana verir; isterse dört buzağı verir. (Çünkü, 120 de 3 tane 40 veya 4 tane 30 vardır. Yani 4 x 30 = 120 olduğu gibi 3 x 40 = 120 dir.) Tebyîn'de de böyledir.

Zekât hususunda manda (camız) da sığır gibidir. Bunlar ka­rışık bulundukları zaman, birbirine ilâve edilirler. Nisabın tamam­lanmasında da, zekâtın hesaplanmasında da durum böyledir.

Bu iki cinsden hangisi çoksa, zekât ondan verilir.

Bunların sayıları eşit-olursa; zekât ya.ednamn âlâsından veya âlânın ednasından ödenir. Zekât, sığırdan verilecekse, onların en kuvvetlisi (âlâsı); mandadan verilecekse, onların en zayıfı (ednâsı) verilir. Böylece itidal temin edilmüş olur. Bahrü'r - Râık'ta da böy­ledir.

Nafî'da : «Zekât olarak verme hususunda, sığırın, erkeği üe dişisi müsavidir, denilmiştir.

Fetâvâyi İtâbiyye'de- : «Sığırın, erkek olanlarının zekâtını, erkek buzağı veya danalardan; dlşd olanlarının zekâtını ise, dişi bu­zağı veya danalardan vermek efdâldir.» denilmiştir. Fetâvâyi Tatar-hâniyye'de de böyledir.
İmâmı Azam Ebû Hanîfe (R.Â.) ile İmâm Muhammed (R A.) 'e göre, zekât olarak verilecek sığırın, en az iki yaşma girmiş ol­ması gerekir. Tahâvî Şerhi'nde de böyledir. [15]