İmâm Ebû Hanîfe CR.A.)  ile İmâm Mu ha mm e d  (R, A.) 'e

yöre, atlar için zekât yoktur. Fetva için seçilmiş oJan kavil de bu­dur.

Ancak, ticaret için olan atlar, zekâta tabidirler. Kâft'de de böy­ledir.

Ticâret dçin olan atların hükmü, diğer ticaret eşyasının hük­mü gibidir. Eğer, bunların değeri nisab miktarına ulaşırsa, bunlar ister sâime olsun, ister evde beslensinler, zekâta tabî olurlar. Muz-ınarat'ta da böyledir.

Eşekler,   katırlar, parslar ve av köpekleri de eğer ticâret için olurlarsa, zekâta tabidirler. Sirâciyye'de de böyledir.

Kuzular, oğlaklar, buzağılar ve deve yavruları için de zekât yoktur. Bu, İmâm-ı A'zam CR.A.) 'm son kavli olduğu gibi, İmâm Mu-hammed (R.A.Vm de kavlidir.

Ancak, bu saydıklarımızın içinde, bir tane, yaşını doldurmuş olan varsa, bunların hepsi de ona tâbi olarak, nisaba sayılırlar. Fa­kat, bunlardan birisi" zekât olarak verilemez. Ancak, yaşı müsait bu­lunan, o bir hayvan, zekât olarak verilebilir. Hidâye'de de böyledir.

Meselâ : Kırk kuzunun içinde bir de koyun bulunsa, bu duramda, orta halli bir koyun zekât olarak verilir.

Eğer kuzular arasındaki koyun, orta halli ise veya daha aşağı de­recede ise, zekât olarak o koyun verilir.

Şayet, sene tamamlanmadan o koyun ölürse, İmâm Ebû Hanîfe (R.A.) ve İmâm Muhammed (R.A.)'e göre, —bunların hepsinden zekâttan düşer.

Keza, elli tane deve yavrusu olsa da, aralarında, dört yaşına gir­miş orta halli bir deve bulunsa, o deveyi zekât olarak vermek gero'      .

Eğer deve yavrularının yarısı ölmüş olsao devenin kıymetinin yansı da zekâttandüşer, ve —onun değerinin— yarai zekât olarak kahr. Kâfi'de de böytedir.

Zekât olarak o yavrulardan birini almak caiz değildir. Cevheretü'n - Neyyire'de de böyledir.
Çalıştırılan, evde beslenen ve yük taşıyan hayvanlar için de zekât yoktur. Hidâye'de de böyledir. [17]