Zekât, sadmenin/erkeklerine de, dişilerine de farzdır.

Siaime: Kırlarda, seniîzlenip etüeriniii, yadlarının artması ve ne­sillerinin çoğalması için otlktiİan hayvanlar demektir. Meselâ, yük taşımak veya binmek vçtiı beslenen ve sadece nesli için beslen­mekte olmayan hayvanlar İçin zekât vermek gerekmez. Muhiyt'ı Serahsî'de de böyledir.

Keza, eti için otlatilân hayvanlar da zekâta tâbi değildir. Ancak, bu hayvanlar, ticaret için beslenmekte* iseler, sâime olmasa­lar bile, onların zekâtının verâmesi gerekir. Bedâi'de de böyledir.

Senenin bazı aylarında kırlarda otlatılan, bazı aylarında ise, evde beslenen hayvanlar; şayet senenin çok kısmında kırlarda otla-tdiyorlarsa, bunâar sâimedir. Böyle olmayan hayvanlar ise, sâime değildirler. Serahsî'nin Muhıyt'inde de böyledir

Senenin yarısında evde bakılıp beslenen ^hayvanlar da sâime değüidirler ve onların zekâtöu vermek farz olmaz. Tebyîn'de de böy­ledir.

Ticaret fçüi, altı ay veya daha fazla otlatılmış olan hayvan­lar da sâime olmazlar. Aacak, bunların sâime olmasına niyyet edilir­se, sâime olurlar.

Ticaret için olan köle, senelerce hizmette kullanılsa, bu durunv da yine o ticaret içindir. Ancak bunun hizmette kullanılmasına niy­yet edilirse, bu durumda o köle, hizmet için olmuş olur. Hulâsa'dâ da böyledir.

Sâime sahibi olan bir kimse; eğer o malları sâime olarak kullanmayı veya evde beslemeyi istese fakat bunu sene geçene kadar yapmasa, bunların zekâtları sâime ol&rafc verilir. Fetâvfiyİ cHhAn'da da böyledir.

Bir kimse, ticaret için satın almış olduğu hayvanları saat dan sâime yapsa, bunlar, o andan itibaren sâime olurlar ve sene ta­mamlanınca, zekâtları ona göre hesap edilir ve verilir.
Sâime ile ticaret için olan hayvanlar arasında, —zekât bakımın­dan.— fark vardır. Meselâ : Sâime olan bin koyunun zekâtı, bir yıl­da on köytian. iken, ticaret liçin olan bin koyunun bir yıllık zekâtı, yir­mi beş koyundur. Serahsî'nin Muhıyt'inde de böyledir. [13]