Filan şahıs, filane kadına karşı iddiada bulunarak, "onun nikahlısı ve helâli olduğunu" söyler ve sebep olarak da, "onu, âdil şahitler huzurunda, belirli bir mehirle, nefsine tezviç eylediğini" gösterir ve onun "itaattan çıktığını, nikah hükümlerince, kendisine itaat etme­sinin gerektiğini; bunun vacip olduğunu" beyan eder; kadın da cevaben: -"Nikâh hükümlerince inkıyadın vacip olmadığını" söyler ve -nikâh da'vâsim def için- "kendisini üç talâkla boşadığını ve bu yüzden ona harak olduğunu" iddia ve isbat eder, bir başka adam da gelerek, def-i def sebebiyle iddia ederek: "Kadının def da'vâsı batıldır; sakıttır. Çünkü, bu kadın def* da'vâsmdan Önce ikrarda bulundu: Kocası üç talâk boşadıktan sonra, iddetini bitirdi. Başka bir kocaya gitti. O da, bu kadına cima eyledi. Sonra da, onu üç talak boşadı. Ondanda iddetini tamamladı. Bu da'vâ iki iddetten sonradır." derse; bu kadının sonra, aynı adamla âdil şahitler huzurunda belirli mehirle yemden nikâhlandığı bu günde de bu adamın nikâhının altında olduğu tasavvur edilir. Semerkant büyükleri, bunun sıhhatine cevap verdiler.

Buhara âlimleri, bu kaydın sahih olmadığında ittifak ettiler ve bunu açıklayarak şöyle buyurdular: Gerçekten koca, kadının bu şeyleri ikrarını iddia ediyor. Da'vâlıya karşı, bir şeyin da'vâlı tarafından ikrarını da'vâ etmek sahih değildir. Bu Edebü'l-K&dî Şerhi'nde zikre­dilmiştir.

Halbuki bana göre fesad yönlerini söylemek sahih değildir. Çünkü kocası, onun nikâhını iddia eylemiyor; mutlaka nikâhı iddia eyiiyor.
Gerçekten ikrar da'vâsı, def-i da'vânın ibtâlini beyan içindir. Bu sahihdir. Cami* Kitabının sonunda buna işaret vardır. Zehiyre'de de böyledir. [177]