Da'vâh ile birlikte da'vâcı da gelir. Filan, filan ve filan, hepsi de filanın evladı. Da'vâcı, onlara karşı iddiada bulunuyor ve: "Bundan murisine, bin dirhem mudâraba malı verdim. O, onu çalıştırdı. Kâr eyledi ve malı taksim eylemeden önce de öldü." diyor. Bu durumda sermayenin aslını vermek kabul edilir. Kâr'a gelince, o belirsizdir. O, terekede alacak olarak kalır. Şöyle de denilmiştir:

Şayet, da'vâ, sermaye ve kâr hakkında olursa; elbette kârın ne olduğunu açıklaması ve isbatı gerekir. Onu terk etmek, da'vâya halel getirir.
Şayet, yalnız sermayeyi (= ana parayı) iddia ediyorsa, onun kârını beyanı terk etmesinde bir beis yoktur. [168]