3) Peygamberlerle İlgili Küfür Lafızları

Bir kimse, peygamberlerden bazılarını kabul etmese veya Peygamberlerin sünnetlerinden birine razı olmasa, muhakkak kâfir olur.

İbn-i MukâtiPden:
— Hızır ve Zü'1-kifTin peygamberliğini inkâr eden kimsenin hâli ne olur?—diye sordular.

O, şu cevabı verdi:

—  Üzerinde, icmâ'-ı ümmet bulunmayan, herhangi bir kimsenin, nübüvvetini inkâr etmekte, bir zarar yoktur.

"filan adam, peygamber olsaydı; ona inanmazdım." diyen kimse kafir olur. Mumyt'te de böyledir.

Ca'fer,   şöyle   demiştir:   Bir   kimse:   "Bütün   peygamberlere inandım; fakat, Âdem, peygamber mi, değil mi, bilmiyorum." dese; kâfir olur. Itâbiyye'de de böyledir.

Peygamberlere, —zinaya azmetmeleri gibi... Hz. Yûsuf (A.S.) hakkında söylenen şey gibi... fuhşiyat nisbet eden kimsenin halinin ne olacağı soruldu.

i'"Kâfir olur." buyuruldu. Çünkü, bu sözler,  ionlara şetm ve onları hafife almak olur.

Ebû Zerr, ;şöyle buyurmuştur:

Bir kimse: "Her günah küfürdür." dese; bu sözü, küfür olur.

Bir kimse: "Peygamberler, günâh işlerler." demiş olsa; kâfir olur. Çünkü, bu söz, şetm (= sövme) dir.

Bir kimse: "Peygamberler, peygamberlikleri halinde de, ondan önce de, günâh işlemezler." dese; yine kâfir olur. Çünkü, bu durumda, nassı reddetmiş olmaktadır.

Ben, bazılarının, şöyle söylediğini işittim: Bir kimse, gerçekten Hz.   Muhammed   (S.A.V.)'in,   Peygamberlerin   sonu   olduğunu   bil­miyorsa;  bu  durumda,  o  şahıs,  müslüman  değildir.   Yetîme'de de böyledir.

Ebû Hafsı'l-Kebir: "Her kimin kalbinde, Peygambere buğz varsa; o kâfirdir." buyurmuştur.

Keza:  "Filan, peygamber olsaydı; ben, razı olmazdım." diyen kimse; kâfir olur.

Bir kimse: "Filan şahıs, peygamber olsaydı; ben, onu tasdiyk. etmezdim." der ve bu sözü ile "filan şahıs, Allanın resulü olsa; ben, ona inanmazdım." demeyi murad etmişse; kâfir olur.

Bu şahıs, "Eğer, Allah, bana bir şey emretmiş olsaydı; onu yap­mazdım." diyen şahıs gibidir.

Câmiu'l-Esğâr'da şöyle zikredilmiştir:

Bir kimse ile karısının taraftan olan bir şahıs arasında, muhalefet olsa da: "Eğer, Allanın resulü beşaret etse; onun emriyle de, müşavere yapmam." dese kâfir olmaz.

Bir kimse: "Eğer peygamberlerin dediği doğru ve adi ise; biz kur­tulduk." demiş olsa; kâfir olur.

Bir kimse: "Ben, Allanın resulüyüm." veya farsca: "Ben, Pey­gamberim." dese ve bununla da, haber ulaştırmayı murad etse; kâfir olur.

"O kimse, böyle söylediği zaman, başka bir kimse de, ondan mucize talebinde bulunsa; bu kimse de kâfir olur." denilmiştir.

Müteahhırûn ise: "Eğer, ondan mucize talep edenin garazı onu âciz bırakıp mahcup etmek ise, kâfir olmaz." demişlerdir.

Bir kimse, Peygamber (S.A.V.) Efendimizin kılı için, "bir kıldır." demiŞ'Oİsa; bazı âlimlere göre, kâfir olur. Müteahhırûn: "Kâfir olmaz. Ancak, ihanet yolu ile söylerse; kâfir olur." demişlerdir.

Bir kimse: "Ben bilmiyorum; Peygamber (S.A.V.), insan mıdır; yoksa cin midir."  demiş olsa; kâfir olur.  Fusûlü'l-İmâdiyye'de de böyledir.

Bir kimse: "Ben hakkımı, filândan, Peygamber de olsa; yine alırım." demiş olsa; kâfir olmaz. Fetâvâyi Kâdîhân'da da böyledir.

Bir kimse: "Muhammed, derviş idi." demiş olsa; veya "Peygamberin giydiği elbiseler, temiz değildi." dese; veya "Peygamberin tırnağı uzundu." dese kâfir olur; denilmiştir. "Eğer, bunları, ihanet kasdı ile söylemişse; mutlaka, kafir olur." denilmiştir.

Bir kimse: "Peygamber için, şu adam, şöyle şöyle söylüyor." dese; kâfir olur; denilmiştir.
Bir kimse, adı Muhammed veya Ahmed yahut, künyesi Ebû'1-Kâsım olan birine sövüp, ona: "Ey zâniyenin oğlu" dese; —bu isimleri veya bu künyeyi taşıyan kim olursa olsun— bazı yerlerde: "Şayet, o şahıs, Peygamber (S.A.V.) Efendimizi hatırladığı halde böyle söylemişse; kâfir olur. Muhıyt'te de böyledir.

Bir kimse: "Her günâh, kebîredir. (~ büyüktür.) Ancak, Pey­gamberlerin günâhları küçüktür." demiş olsa; kâfir olmaz.

Bir  kimse:   "Kasden  yapılan,   her  günâh  kebîredir.   Yapan fâsıktır."  der ve bu sırada da:  "Peygamberlerin günâhları kasden yapıldı." derse; muhakkak kâfir olur. Çünkü, bu, şetmdir.

Şayet: "Peygamberlerin günâhı, kasden olmadı." derse; —önceki— sözü, küfür olmaz. Yetîme'de de böyledir.

Râfizîler, Hz. Ebû Bekir (R.A.) ve Hz. Ömer (R.A.)'e söverler ve onlara lanet ederlerse —Allaha sığınırız—; bunlar, kâfir olurlar.

Ancak, Hz. Ali (R.A.)'yi, onlardan üstün tutmakla, kâfir olmazlar. Fakat, bu durumda, bunlar, mütedi' olurlar.

Mu'tezile de, mübtedi"dir. Ancak, bunlar: "Rü'yet muhaldir." yani, "Allahı görmek mümkün değildir." derlerse; kâfir olurlar. Hulâsa'da da böyledir.

Hz. Âişe (R.A.)'ye, zina iftirası atan kimse; kâfîr-i billah olur. Peygamber (S.A.V.) Efendimizin, diğer hanımlarına, böyle bir şey

söyleyen kimse, kâfir olmaz; fakat, lanete müstehak olur.

"Hz. Ömer (R.A.), Hz. Osman (R.A.), Hz. Ali (R.A.), sahabe değildir."  diyen kimse;  kâfir olmaz;  ancak, azaba müstehak olur. Hızânetü'I-Müftîn'de de böyledir.

Hz. Ebû Bekir (R.A.)'in imametini inkâr eden kimse, kâfir olur. Bazı âlimlere göre, bu kimse, kâfir değil, mübtedi'dir.

Sahih olan ise, onun kâfir olmasıdır.

Keza, Hz. Ömer (R.A.)'in hilâfetini inkâr etmek de böyledir.

Sözlerin en doğrusu budur. Zahîriyye'de de böyledir.

Hz. Osman (R.A.), Hz. Ali (R.A.), Hz. Talha (R.A.), Hz. Zübeyr (R.A.) ve Hz. Âişe (R.A.)'ye küfreden kimselerin, bu küffuleri sebebi ile kâfir olmaları gerekir.

Zeydiyye'nin, Nebimiz Efendimiz Muhammed (S.A.V.)'in dininin nesholunacağim ve acemden bir peygamber geleceğini söylemeleri ve bunu beklemeleri sebebiyle, hepsi kâfirdir. Kerderî'nin Vecîzi'nde de böyledir.

Râfizîler:

a) Ölülerin, tekrar dünyaya döneceklerini;

b) Ruhların tenasühünü;

c) İlâhın ruhunun, imamlara nakledeceğini;

d) Bâtınî bir imâmın çıkıp, emir ve nehiyleri ta'til edeceğini;

f) Cebrail'in hatâ ederek, vahyi Aii bin Ebî Tâlib'e değil de, Hz. Muhammed (S.A. V.)'e ilettiğini;

söylemeleri sebebiyle; bu kavim, islâm milletinden çıkmıştır.

Bunların hükümleri, mürtedlerle ilgili hükümlerdir. Zahîriyye'de de böyledir.

Bir kimse, Hz. Muhammed (S.A.V.)'e sövmeye zorlansa; bu durumda, üç vecih vardır:
1) Bir kimse: "Kalbimde, bir şey yoktu; ancak, razı olmadığım halde, benden istedikleri gibi şetmeyledim." derse; bu durumda, bu şahıs, kâfir olmaz.
2) Bu şahıs: "Kalbimden, ismi Muhammed olan* bir hıristiyanı geçirdim ve ona sövmeyi kâsdederek sövdüm." derse; yine kâfir olmaz.
3) Kalbimde,  ismi Muhammed olan, bir hıristiyan vardı; ona sövmedim; ancak, Hz. Muhammed (S.A.V.)'e sövdüm. * derse; bu durumda, bu şahıs, hükmen kâfir olur. Geri tarafı, Allahu Teâlâ ile kendisi arasındadır.

Bir kimse: "Nebî (S.A.V.), delirdi." dese; kâfir olur.

Ancak: "Peygamber bayıldı." diyen kimse; kâfir olmaz. Muhiyt'te de böyledir.

Bir kimse: "A'dem, buğday yemeseydi; biz eşkiya olmazdık." dese; kâfir olur

Mütevâtır olan hadîsleri inkâr eden kimse; kâfir olur.

Bazı âlimlere göre, meşhur olan hadisleri inkâr eden kimse de kâfir olur. Ebân bin Isâ: "Bu kimse, kâfir olmaz; sapık olur." demiştir." Sahih olan da, budur.

Haber-i vahidi inkâr eden, kâfir olmaz. Ancak', kişi, bunu kabul etmemekle günahkâr olur. Zahîriyye'de de böyledir.

Bîr kimse, peygamberlerden birinin, nebî (= peygamber) olma­masını temennî ederse; âlimler: "Bu şahıs, onun, peygamber olarak gönderilmemesini murad etmişse; kâfir olmaz. Şayet, hafife alma veya düşmanlık kasdı ile böyle söylemişse; kâfir olur." demişlerdir. Fetâvâyi Kâdîhân'da da böyledir.

Bir kimse: "Peygamber, bana, ey rücey (=  adamcık, küçük adam) dese; ben müsama etmem ve ona iade ederim." dese; kâfir olmaz. Zahîriyye'de de böyledir.

Bir kimse, diğerine: "Peygamber, kabağı severdi." der; o da: "Ben, onu sevmem." karşılığını verirse; kâfir olur.

Bu, tmâm Ebû Yûsuf (R.A.) 'dan, böylece rivayet edilmiştir. Müteahhirûn: "Eğer, bu şahıs, bu sözü, ihanet tarzında söylemişse; kâfir olur; değilse, bu söz küfür olmaz." demişlerdir.

Bir kimse, yanında bulunan bir şahsa:  "Âdem  (A.S.),  bez dokurdu." def; o da: "O takdirde, biz, dokumacı oğullarıyız." derse; bu söz, küfürdür,

Bir kimse, diğerine: "Peygamber (S.A.V.) Efendimiz, yemek yedikten sonra, üç parmağını yalardı." der; diğeri ise: "Bu, edebsizMk-tîr.'' derse; işte, bu söz küfürdür.

Bir kimse: "Rençberlerin âdeti ne güzel! Yemeklerini yerler; elle­rini yıkamazlar."der ve bunu sünnete ihanetle söylemiş olursa; kâfir olur.

Bir kimse: "Bu nasıl âdet! Bıyık kısaltmak; sarığın ucunu, boy­nunun altına sarkıtmak!" dese ve bunu, sünnet-i şerifi, ta*n ederek ( = ayıplayarak) söylese; muhakkak kâfir olur. Muhiyt'te de böyledir.

Bir kimse, diğerine: "Aşure günü, sürme çekin. Zira, bu günde sürme çekinmek sünnettir." der; o da: "Bu, kadınların ve muhannrslerin işidir.'' karşılığını verirse; kâfir olur.

Tahyir'de şöyle denilmiştir:

Bir kimse, bir söz söyleyince; başka bir kimse: "Peygamber de olsa; yalan söylüyor." dese; kâfir olması gerekir.

Keza: "Ben, onun sözüne, peygamber olmuş olsa bile inanmam." dese; bu söz de, küfrü mucip olur.

Veya, bu kimse: "Bu sözü söyleyen, peygamber de olsa; melek de olsa; ağırdır." dese; o zaman, kâfir olur.

Bir kimse, kölesini dövmek ister; başka bir şahıs da: "Onu, dövme!" der; o da: "Bana, Muhammed Mustafa (S.A.V.), "Onu dövme" dese; yine, onu dövmeden bırakmam." veya "Semâdan, "onu dövme" diye ses gelse; yine döverim." karşılığını verse; küfrü gerekir.

Sadnı'l-İslâm Cemâlü'd-DuTden:

— Bir kimse, Peygamber (S.A.V.) Efendimizin hadîs-i şeriflerinden okusa da, başka bir kimse: "Her gün çamur okuyor." dese; ne olur? diye sordum.

O, şu cevabı verdi:

—  Eğer, o sözü, Peygamber (S.A.V.)'e değil de, okuyana İzafe ettiyse; bakılır: Eğer, okunan hadîs, din ve şeriat ahkâmına aitse; bu sözü  söyliyen,  kâfir  olur.  Fakat,  okunan hadis,  bunlara taalluk etmiyorsa; kâfir olmaz.

Bîr kimse, Peygamber (S.A.V.) Efendimizi kasdederek: "Arabî olan sabîhürmetine." dese; kâfir olur.

Bir kimse: "Ben bilmiyorum; gerçekten Peygamber, kabrinde, mü'min midir; yoksa kâfir midir?" dese; kâfir olur. Gumı'I-Meânî'de şöyle denilmiştir:

Bir kimse, karışma: "Hakikatin hilâfına konuşma." der; kadın da: "Peygamberler bile, hilaf söylerler." karşılığını verirse; îmâm: "Bu kelime küfürdür. Tevbe edip, imânını yenilemesi gerekir." demiştir. Tatarhâniyye'de de böyledir.

Bir kimse, diğerine: "Senin yüzüne bakmak; Ölüm meleğinin yü­züne bakmak gibidir." derse; bu söz büyük hatadır.

Bu sözü söyleyen, kâfir olur mu? Bu mes'ele, alimler arasında ihti­laflıdır. Bazıları: "— Bu sözü söyleyen— kâfir olur." demişlerse de; ekseriyet: "...Kâfir olmaz." demişlerdir. Muhıyt'te de böyledir.

Hâniyye'de şöyle zikredilmiştir:

Bazı âlimler: "O kimse, bu sözü, ölüm meleğine düşmanlığından söylerse kâfir olur. Fakat, Ölümden hoşlanmadığı için söylerse; kâfir olmaz." demişlerdir.

Bir kimse: "Filanın yüzüne bakmaktan, ölüm meleğinin yüzüne bakmak gibi, ikrah ediyorum." dese; âlimlerin ekserisine göre, bü kimse, kâfir olur.

Tahytr'de şöyle denilmiştir:

Bir kimse: "Filan adam, Cebrail veya Mikâil olsa bile, şehâdetini dinlemem.'* dese; kâfir olur.

Bir kimse, meleklerden birin ayıplasa, kâfir olur.

Bir kimse, başka birine: "Bana, bin dirhem ver de; filanın ruhunu alıp öldürmesi için, ölüm meleğine göndereyim." dese; kâfir olur mu?

Ebû Zer (R.A.): "Meleği hafife almak küfürdür." buyurmuştur.

Bir kimse, diğerine: "Ben, meleğim; filan yerde, sana yardım ederim." dese; kafir olmaz; denilmiştir.

Keza, mutlak olarak: "Ben meleğim." diyen şahıs da, kâfir olmaz. "Ben  peygamberim." demek, bunun  hilâfınadır.   Böyle  diyen kimse, kâfir olur. Tatarhâniyye'de de böyledir.

Bir kadın nikahlayan bir kimse; şahit bulamayıp; "Sağ ve sol tarafımdaki  meleği  şahit  kıldım." dese; kâfir       olmaz. Füsûlü'Mmâdi}ye'dc de böyledir.
Ancak, bu kimse: "Allah ve Resulünü şahit tuttum." veya "Allah ve meleklerini şahit tuttum." derse; kâfir olur. Füsûlü'l-Imâdıyye'de de böyledir. olmaz. [137]

Eser: Fetvayı Hindiye

  • Yeni Ekle
Yorumlar (0)

Fetvayı Hindiye

 

Son eklenen ruyalar

Sitemizde yer alan soruların cevapları özenle islami eserlerden seçilerek yazılmaktadır.
..